ତୁମେ ଥାଉ ଥାଉ ମହାବାହୁ

ବାପା ଖୋଜୁଅଛି ପୁଅକୁ ବାହୁନି

ଗଦା ଗଦା ଶବ ତଳେ

ସିନ୍ଦୁର ସିନ୍ଥିରୁ ପୋଛି ସୁହାଗିନୀ

ତତଲା ଲୁହରେ ଜଳେ ।

ତୁମେ ଥାଉ ଥାଉ କୁହ ମହାବାହୁ

ଏମିତି କାହିଁକି ହେଲା

ଲେଉଟିଲା ରେଳ ଅକାଳରେ କାଳ

କେତେଯେ ପରାଣ ନେଲା

ବାହାନଗା ହେଲା ଶେଷ ଠିକଣା ତ

କାଳର କରାଳ କୋଳେ ।

ପୋଷିଲା ପୁଅକୁ ହରାଇ କେତେଯେ 

ବେସାହାରା ହୋଇଗଲେ

ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ଛେଉଣ୍ଡ ହୋଇଲେ

କଅଁଳ ନିରିହ ପିଲେ

ଚିହିରି ଚିହିରି କାନ୍ଦେ କୁନି ପୁଅ

କିଏ ବସାଇବ କୋଳେ ।

ହଜାରେ ସପନ ଆଖି ପିଛୁଳାକେ

ସପନେ ମିଳେଇଗଲା

ରକତର ଶୁଅ ହସ ଖୁସି ସବୁ

ନିମିଷକେ ଧୋଇ ନେଲା

କେତେ ପରିବାର ହେଲା ଛାରଖାର

ଦୁଃଖ ଦରିଆର କୂଳେ ।

କିଏ ଆସିଥିଲା କେତେ ଆଶା ନେଇ

ତୁମକୁ ଦେଖିବ ବୋଲି

ସ୍ନାହାନ ବେଦୀରେ ଚତୁର୍ଦ୍ଧା ମୂରତୀ

ଦେଖି ଧନ୍ୟ ହେବ ବୋଲି

ଆଶା ରହିଗଲା ସିଏ ଶୋଇଗଲା

ଦାଉଦାଉ ଯୁଇ ଜଳେ ।

ତୁମ ପାଦତଳେ ଏତିକି ମିନତି

ହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗତ ସାଇଁ

ଦିଅ ହେ ଶକତି ଏ ଘୋର ବିପତ୍ତି

ଦୁଃଖ କୁ ସହିବା ପାଇଁ

ଉଜୁଡା ଘରକୁ ଦିଅ ହେ ସଜାଡି

ତୁମରି ଆଶିଷ ବଳେ । ।