ସପନ ଶେଯରେ ରାତି

ଦେଖିଲି ତୋତେ ଲୋ ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ

ଆଲୁଅ ନଥିଲା କାହିଁ

ତୋ ଦେହ ଆଲୁଏ ଜଳିଗଲି ସଖୀ

ଆଖିଗଲା ବନ୍ଦ ହୋଇ I

ତୋ ନୀଳ ନୟନ ଢାଳୁଥିଲା ସଖୀ

ଜୋଛନାର ସରୁ ଧାର

ତୋ ଓଠ ଫାଙ୍କରୁ ପ୍ରୀତିର ପୀୟୁଷ

ଝରୁଥିଲା ନିରନ୍ତର I

କୁଆଁରୀ ଶୀତର କଅଁଳ ଦେହରେ

ରଙ୍ଗ ବୋଳିଦେଲୁ ବୋଲି

କମ୍ବଳ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଲୁଚେଇ

ଅନ୍ଧାରରେ ହଜିଗଲି I

ସପନ ଶେଯକୁ ନିଅଣ୍ଟ ପଡୁଛି

ରାତିର ବିଶାଳ ଦେହ

ସକାଳକୁ ଆଉ ଡାକିବନି ବୋଲି

ଅନ୍ଧାରକୁ କହିଦିଅ I