ସୋର୍ ପଡସି ଆଘର୍ କଥା

ସମିଆ ସାଙ୍ଗେ ତାଲ୍ ମିଲେଇ

 ରୁପ୍ ସିନା ଯିବା ମଉଲି

ବଏସ୍ ଛାପ୍ ଯେତେ ଦିହେଁ ପଡୁ

ମନ୍ ନାଇଁ ଯାଏ ବଦ୍'ଲି ।

ଛୁଆ ବେଲର୍ ରଥ୍ ଯାତ୍ରା ଦେଖା

  କିଏ ପାରିଛେ କାଏଁ ଭୁଲି

ମାସେ ଆଘୋନୁ ଦିନ୍ ଗନୁଥିଲୁଁ

 ଯାତ୍ରା କେଭେ ଆଏବା ବୋଲି ।

ଦ୍ଵିତୀୟା  ଦିନ  ଆମର୍ ଘରୁ

  ମୁଲ୍ ହେସି ଉପନ୍ ଥାଲି

ଝନେ କରୁଥିସି ଛେରା ପହଁରା

 ଝନେ ଝିଁଟୁଥିସନ୍ ପାନି ।

ମୋର୍ ବାପା, କାକା ପହଣ୍ଡି ଲାଗି

  ଯାଉଥିଲେ ସଜ୍ ହେଇ

ମହାପୁର ଙ୍କର୍ ଦୁଇ ହାତ୍ ଧରି

  ଆଘେ ଠିଆ ଦୁଇଭାଇ ।

ଆମେ ଛୁଆ ବେଲେ ନୁଆଁ ଡ୍ରେସ୍

ପିନ୍ଧ ବାହାରୁ ଥିଲୁଁ ବୁଲି

ସାଙ୍ଗ୍ ସାଥୀ ସାଙ୍ଗେ କେଡେ ମଜା ରେ

  ଦୁଲୁଥିଲୁଁ ରେହେଟି ଦୁଲି ।

ଗଙ୍ଗାଦାଦା ର୍ ଠେଲାର୍ ଗୁପ୍'ଚୁପ୍ ଖାଇ

  ଘର୍ କେ ଆଉଥିଲୁ ଫିରି

ଦୁତିଆ ଆଏଲେ ସେ କଥା ଭାଲି

 ମୋର୍ ମନ୍ ଯାଏସି ମରି ।

ବେଲ୍ ବୁଡାକେ ଅବତାର୍ ଦେଖି 

  ଯାଉଥିଲୁଁ ଚାଲି ଚାଲି

ମିନାବଜାର୍ ବୁଲା ଜିନିଷ୍ ଘିନା

 ନାଇଁ ହୁଏ ମନୁ ଭୁଲି ।