ସନ୍ତାନ

ତୋ ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ବସି

ହଜି ଯାଇଛି କେତେ ରାତି ଓ କେତେ ଦିନ

ସ୍ଵପ୍ନ ଜାଇଥିଲା ମଉଳି

ଆଶାର ଆଲୋକ ଲିଭି ଯାଉଥିବା ବେଳେ

ତୁ ଆସି ପହଞ୍ଚିଛୁ ମୋ ଧନ ।

ମା ଡାକ ଶୁଣିବା ପାଇଁ

ଏ ମନ କେତେ ନ କାନ୍ଦିଛି

ଅନ୍ୟର ଛୁଆରେ ନିଜ ଛୁଆକୁ

ମୁଁ କେତେ ନ ଖୋଜିଛି 

ଶେଷ କୁ ଘଟିଛି ତାର ଅନ୍ତ

ତୋର ମୋ ଜୀବନେ ଆସିବା 

କରି ଦେଇଛି ମୋତେ ଜୀବନ୍ତ।

ଏକ ବାପାର ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଵପ୍ନ

ଲୁହ ହୋଇ ନ ବୋହିଲେ ମଧ୍ୟ

ବାରି ହୁଏ ତାର କଥାରୁ

ଝୁରୁଥାଏ ଥରେ କହିବାକୁ

ମୁଁ ଥାଉଣୁ ତୁ କାହିଁକି ଡରୁ

ଏହି ପିତୃତ୍ଵ ଲାଭର ଖୁସି

କରି ହୁଏନି ଶବ୍ଦରେ ପ୍ରକାଶ

ତୋର ଆସିବା ମୋ ଜୀବନେ

ଭରି ଦେଇଛି ଆନନ୍ଦ ଓ ଉଲ୍ଲାସ।

କାହାକୁ କରିଲୁ ଜେଜେବାପା

ତ କାହାକୁ କରିଲୁ ପିଉସୀ

କାହାକୁ କଲୁ ମାମୁଁ ତ 

କାହାକୁ କଲୁ ମାଉସୀ।

ତୋର ସେ କୁନି କୁନି ପାଦ

ଟିମ୍ ଟିମ୍ ଆଖିର ଚାହାଣି

ବନାଇ ଦେଇଛି ଆମକୁ

ଲେଖକ ଆଉ ଲେଖିକା

କହିବାକୁ ତୋତେ ଅନେକ କାହାଣୀ।

କେବେ ଆମେ ପାଲଟି ଯାଉ

ଗାଳ୍ପିକ ତ କେବେ ନୃତ୍ୟକାର

ଚେଷ୍ଟା କରିଥାଉ ଫୁଟାଇବାକୁ

ତୋ କୁନି ମୁହଁରେ ହସର ଧାର।

ଶେଷକୁ ଏତିକି କହିବି

ଧନ୍ୟ ହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ

ଏ ଦୁଃଖିର ଦୁଃଖ ବୁଝିକି

କରିଦେଇଛ ମୋତେ କୃତାର୍ଥ।