ଅଙ୍କାବଙ୍କା ପାପୁଲି ରେଖା

ଭାଗ୍ୟକୁ କାମୁଡି ପଡ଼ି ରହିଅଛି

ଯାଉଛି ସମୟ ସରି

ମିଛ ସ୍ୱାଭିମାନ ଆଭିଜାତ୍ୟ ଯେତେ

ଗର୍ବରେ ଯାଉଛି ଜଳି ।

ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ହାତ ପାପୁଲି ରେଖାରେ

ଜୀବନ ଜାତକ ମେଳ

ସମୟ ସୂଅରେ ଭାସି ଭାସି ଦିନେ

ସରିଯିବ ଆୟୁ ଖେଳ ।

ଦୁର୍ବଳ ହୋଇପଡେ ସମ୍ପର୍କ ଡୋର

ସ୍ବାର୍ଥ ସରିଗଲା ପରେ

ତଥାପି କାହିଁକି ସମ୍ପର୍କ ଗଢ଼ିଉଠେ

ସ୍ୱାର୍ଥବାଦି ଦୁନିଆଁରେ ।

ଜନମ ମରଣ ନାଆରେ ଜୀବନ

ଦୁଇ ପଟେ ସଂସାର ଜ୍ଵାଳା

ଅଭିମାନ ଏଠି ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଥାଏ

ଭଲପାଇବା କି ଅବା ଲୋଡା ।

ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପାଖେ କିଛି ତ ନଥିବ

ଥିବ ଶ୍ମଶାନ ଭୂଇଁରୁ ହାତେ 

ଜଳି ପୋଡ଼ି ଶରୀର ପାଉଁଶ ହେବ

କିଛି ଯିବ ନାହିଁ ସାଥେ ।

କର୍ମ କରିଚାଲ ଧର୍ମ ପଥେ ରହି

ଭାଗ୍ୟ ହାତେ ନଦେଇ ଡୋର

ଭକ୍ତି ଭାବେ ସମର୍ପଣ ମନୋଭାବ ରଖ

ଏହାହିଁ ମାନଦଣ୍ଡ ଜୀବନର ।