ଝରକା ଫାଙ୍କରେ ଅନେକ କଥା

ବରଷା ରାତିରେ ମୂର୍ଦୁ ମଳୟ ପରଶ

ମନେ ଉଠେ ଶିହରଣ

ଝରକା ଫାଙ୍କରେ ଅନେକ କଥାକୁ

ରାତି କରୁଥାଏ ସମ୍ମୋହନ ।

ଆକାଶରେ ଜହ୍ନ ଉଙ୍କି ମାରୁଥାଏ

ଝରକା ଫାଙ୍କ ରାସ୍ତା ଦେଇ

ପୁଣି ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ଖେଳୁଥାଏ

ଭସା ବାଦଲକୁ ସାଥେ ନେଇ ।

ପ୍ରିତିପୁରେ ସାଇତା ପ୍ରଣୟ କାହାଣୀ

ମନେ ସବୁ ଯେବେ ପଡ଼େ

ନିଜକୁ ଫେରେଇ ନିଏ ଅତୀତ ପଛକୁ

ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ପୁଣି ସାଥେ ଯୋଡେ ।

ଆକର୍ଷଣ ହୁଏ ଆନମନା ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ

ଆଖି ଉହାଡ ପଛରେ

ଝୁମିଯାଏ ମନ ଖୋଲା ହୃଦୟ ଆକାଶେ

ଅଦୃଶ୍ୟ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଛନ୍ଦରେ ।

କିଛି ବ୍ୟଥା ଅବସାଦ ମନେ ପଡ଼ିଗଲେ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଲୋତକ ଝରେ  

ବିଚ୍ଛେଦ ବିରହ ଜ୍ୱାଳାରେ ଜର୍ଜରିତ ଚିତ୍ତ

ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ସୃଷ୍ଟି କରେ ।

ଜହ୍ନ ଲୁଚିଯାଏ ତାରା ଗହଳ ଭିତରେ

କହିବ ବୋଲି ନିଜ ବ୍ୟଥା

ଝରକା ଫାଙ୍କରେ କଇଁ ଜଗି ବସିଥାଏ

ଶୁଣିବାକୁ ସେ ଅବ୍ୟକ୍ତ କଥା ।