ସଂସ୍କାର ଶିକ୍ଷା

ପକ୍ଷପାତିତା କାହିଁକି ଏ ସମାଜର ?

   

   ଗଢି ତ ନଥିଲା ବିହି ଏ ସଂସାର, 

        ନିକିତିରେ ତଉଲି ଉଚ୍ଚ ନିଚ୍ଚର ?

ଭିନ୍ନତା କାହିଁକି ମାନଦଣ୍ଡ  ପାଳନର ,

    

            ପୁତ୍ର ଓ  କନ୍ୟାର ?

ସଂସାର ଚଳଣି ରୀତିନୀତିର ,

   କିମ୍ପାଇ ମିଳେ କନ୍ୟାକୁ ଶିକ୍ଷା ବାଧ୍ୟତାର ?

ପଢାଯାଏ ପାଠ ପୁଣି ତାକୁ ,

     ଶାଳିନତା ,ସଂଯମତା ଓ ଧର୍ଯ୍ୟର ।

ଶିଷ୍ଟତା ଆଚରିିିବା କାର୍ଯ୍ୟ କଣ 

        କେବଳ ଝିଅ ଆଉ ବୋହୁର ?

ସମାନ ନୁହେଁ କାହିଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, 

         ସେମିତି ପୁଅ  କି ଜୋଇଁର ?

ନ ଦେଇ ସୁଶିକ୍ଷା ପୁଅକୁ 

       ଦେଉନାହୁଁ କି ପ୍ରଶ୍ରୟ 

          ବ୍ୟଭିଚାର ଓ ଅନ୍ୟାୟକୁ?

ଯେଣୁ ମଣେ ଅସୁରକ୍ଷିତ,

       ନାରୀ ଜନ୍ମିଲେ କନ୍ୟାଶିଶୁଟିଏ ।

ନ ପାରିବା ଯଦି ପାଳନ କରି 

          ସୁସଂସ୍କାର ଦେଇ ନିଜ ପୁତ୍ରଟିକୁ ,

ଦମନ କରିକି ପାରିବା ,

      କୁଶିକ୍ଷା ସୃଷ୍ଟ ନର ରାକ୍ଷସ ଗୁଡିକୁ ?

 କେତେ ବା ନିର୍ଭୟା ନ୍ୟାୟରେ 

      ମାତାଗଣ ଭୁଲାଇବେ ପୁତ୍ରଶୋକକୁ ?

 ସତ୍ ଶିକ୍ଷା ରେ ଗଢିବା ନୁହେଁ କି ଉଚିତ 

  

          ସନ୍ତାନର ବାଲ୍ୟ ଜୀବନକୁ ?

ଏ ଦେଶ ଚାଲେ ମିଛ ଦ୍ଵହି ଦେଇ,

     " ଉନ୍ନତି ପଥେ ଗଲେଣି ଆଗେଇ 

          ପୁଅ ଝିଅ କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଳାଇ "

 ଗର୍ବିତ ଭାରତୀୟ ଦୂର ବିଦେଶରେ, 

         ଯେଉଁ ପୂର୍ବ ସଂସ୍କୃତି ଆଧାରରେ ,

 ଯାଉଛି ଭୁଷୁଡି ସେକାଳ ଐତିହ୍ୟ 

       ଶଂକିତ ଦୁହିତା ମାତାଗଣ ଏଭୂମିରେ ।

ଭୁଲି ଆଜି ନାରୀ ସମ୍ମାନ ରୀତି, 

     କଳଂକିତ ଦେଶ ଏ ମାଟି ,

           ଦୁଷ୍କର୍ମ- ହତ୍ୟା ବର୍ଦ୍ଧିତ ମାତ୍ରାରେ ।

 ଆସ ସୁଜନେ ସୁନ୍ଦର ସମାଜ ଗଢିବା ,

     ପୁତ୍ର କନ୍ୟାକୁ ସମାନ ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାରେ ପାଳିବା,

 ଆମ ସନ୍ତାନକୁ ସମାନତା ବାଣୀ ଶିଖାଇ ଯିବା  ,

ନୂଆ ଏକ ପଥ ଆଗାମୀ ପିଢିକୁ  ଦେଖାଇ ଯିବା ।