Library
ସଂସାର ବେଳାରେ ପର୍ଯ୍ୟଟକଟିଏ ମୁଁ
ସଂସାର ବେଳାରେ ପର୍ଯ୍ୟଟକଟିଏ ମୁଁ
ସଂସାର ବେଳାରେ ପର୍ଯ୍ୟଟକଟିଏ ମୁଁ
ଦେଖେ ସବୁ ବିସ୍ତାରିତ ନେତ୍ରେ
ଅନୁସନ୍ଧାନ କରି ତନ୍ନ ତନ୍ନ
ମନକୁ କରି ନିମଗ୍ନ
ପଲକର ପୁଲକରେ ସ୍ବପ୍ନ ଯେତେ
ନିମିଷକର ନିଶାରେ ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା
ହୁଏ ସବୁ ନିଃଶୂନ ଏକାକାର
ଗଢା଼ ହୁଏ କାମନାର ବାଲୁକାରେ
ବାଲିଘର କେତେ କେତେ
ସମୟର ମହାସ୍ରୋତ
ପ୍ରବଳ ବେଗରେ ଢେଉ ନେଇ ମାଡି଼ ଆସେ
ଧୋଇ ନେଇ ସବୁ କରେ ନିଃଚିହ୍ନ
ଭାଙ୍ଗିପଡେ ଜୀବନର ଦାମ୍ଭିକତା ଯେତେ
ଘାତ ପ୍ରତିଘାତର ଆଘାତେ
ବାହୁନି ହୁଏ ଖାଲି ମର୍ମାହତେ
ସ୍ଵାର୍ଥର ଅଠାରେ ସଂପର୍କ ଏଠି ବନ୍ଧାହୁଏ
ଭାବ ବିନିମୟରେ ମତଲବୀ
ଭେଦାଭେଦ ହୃଦୟ ଭେଦି
ବଢା଼ଉଥାଏ ବିଷାଦ
କ୍ଳାନ୍ତ ବିବଶ ଅଙ୍ଗ ପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ
ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ସବୁ ବିଶୃଙ୍ଖଳିତ ଉନ୍ମାଦେ
ପଥେ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ହୋଇ ପଥହରା
ରହିଯାଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଧୁରା
ପବନର ଶବ୍ଦ ଶୁଭେ କେବଳ ସୁଉଁ ସୁଉଁ
ସଂସାର ବେଳାର ପର୍ଯ୍ୟକଟିଏ ମୁଁ
ଭବ ସାଗର ଅସାର
ମିଛ ମାୟା ମୋହର କୁହୁଡି଼ ସ୍ତର ସ୍ତର
ଅନାୟାସେ ଲୁଚାଇ ଦିଏ
ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପ୍ରତିପତ୍ତିର ଯେତେ ଅହଂକାର
ତା' ପାଖରେ ନାହିଁ ଜୋର
ମଥା ନୁଆଁଇ ଦିଏ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କର
ବେଳାରେ ବସି ଦେଖୁଥାଏ
ଯେତେ ଦୃଶ୍ୟ ହୁଏ ପୁଣି ଅଦୃଶ୍ୟ
ଲାଗେ ଅଦ୍ଭୁତ ସୃଷ୍ଟିର ଏ କି ବିଚିତ୍ରତା...
ଗୁରୁ ଗମ୍ଭୀରର ଶବ୍ଦରେ ମାଡି ଆସୁଥିବା
ଅସଂଖ୍ୟ ଢେଉ ସବୁ
ବେଳାଭୂମିରେ ମୁଣ୍ଡ ପିଟି କୁହନ୍ତି
ସବୁ ପର୍ଯ୍ୟଟକଙ୍କୁ ବିନୟେ
ହେ ପ୍ରିୟ ! ପର୍ଯ୍ୟଟକଗଣ
ହୁଅ ନାହିଁ ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତରେ ବ୍ୟାକୁଳ
ତୁମେ ତ କୂଳେ ଅଛ
କୂଳ କିନାରା ହରାଅ କାହିଁକି...
ଦେଖ ଥରେ ନିର୍ବିକାର ମନେ ବିଚାରି
ମୋ ଆସିବା ଯିବା ପରି
ତୁମର ବି କିଛି ନାହିଁ ଆୟତ୍ତରେ
ତେବେ କାହିଁକି ଏ ଜିଦି ଅଝଟପଣ
ମୁଠାଇ ଧରିବାକୁ ସାରା ଜଗତ
କର ବୃଥା ଅପଚେଷ୍ଟା....
ଦେଖୁଛ ଯଦିଓ ସବୁ ଉଭାନ ହୁଏ ଛୁଉଁ ଛୁଉଁ
ସଂସାର ବେଳାର ପର୍ଯ୍ୟଟକଟିଏ ମୁଁ।
