ସଂଜ୍ଞା ସଞ୍ଜୀବନୀ

ମୋ' କାବ୍ୟକାହାଣୀ ସାରସ୍ୱତ ବାଣୀ

    ସଙ୍ଗୀତ ସୁର ସାମ୍ରାଜ୍ଞୀ,

ତା' ସୁର ଲହରୀ  ଆଶାର ଶର୍ବରୀ

    ସାମ୍ପ୍ରତିକ ସମଭାଗୀ !

ନୟନେ ନମ୍ରତା କୋଳେ ନିର୍ଲିପ୍ତତା

   ପ୍ରାଣରେ ପୁଣ୍ୟ ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ,

ସହାସ୍ୟ ବଦନେ ଅତି ସନ୍ତର୍ପଣେ

   ସଂସ୍କାରିଥାଏ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ।

ସଞ୍ଜ ସକାଳର ସୃଜନ ସାରଣୀ

  ଋତୁରେ ଋତୁରେ ରାଣୀ,

ପ୍ରଣୟ ବେଳାର ପାର୍ବଣ ପ୍ରତିମା

   ପ୍ରତିଭା ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ବାଣୀ !

ଫଗୁଣ ପ୍ରହର  ଫଲ୍ଗୁ ପଲ୍ଲବିନୀ

   ବସନ୍ତ ଅଙ୍କ ବାସନ୍ତୀ ,

ଶ୍ରାବଣ ସନ୍ଧ୍ୟାର ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ସୀମନ୍ତୀନି

   ବର୍ଷା ଭିଜା ଦିବ୍ୟ କାନ୍ତି ।

କାବ୍ୟ କାହାଣୀ ଗୋ ତୁମ କଳ୍ପନାରେ

    ଦେବାବେଶ ଦେବାୟୁଧ ,

ସହସ୍ର ଶାଶ୍ୱତ    ସଂଲଗ୍ନ ସାରଣୀ

     ନିମିଷେ ହୁଏ ଉଦ୍ଭବ ।

     

ଅଳକାପୁରୀରେ ଆତଙ୍କ ଖେଳଇ

   ତୁମ ଲାବଣ୍ୟ ଦର୍ଶନେ ,

ଲାବଣ୍ୟମୟୀ ଗୋ ସ୍ୱଳ୍ପ ସୁଗନ୍ଧ ବି

   ସାର୍ଥକ ସୁରଭି ଆଣେ ।

ଶ୍ରୁତି ସୁଗନ୍ଧା ଗୋ ନୟନ ନିର୍ମାଣେ

    ମୃଗରାଜ ପରାଜିତ ,

ମୃଗନୟନୀ ମୁଁ  କହି ତ ପାରୁନି

   ସଂଜ୍ଞାରେ ସ୍ୱଳ୍ପ ଶୋଭିତ ।

ସ୍ୱଳ୍ପ ସୁଭାଷିଣୀ  କଳ୍ପ କଳ୍ପ ବାଣୀ

  ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ହାର ହୋଇ,

ମୋ'ପରି ଶ୍ରୀହରା ହୃଦୟ ଗଳାରେ

   ସୁଶୋଭିତା ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟୀ ।

ସଂଜ୍ଞା ସଞ୍ଜୀବନୀ ଶବ୍ଦ ପ୍ରଦାୟିନୀ

    ଶବ୍ଦ ସବୁ ଦିଅ ବୁଣି ,

ଶବ୍ଦରେ ଶବ୍ଦରେ ନିର୍ମାଣ କରିବି

  କାବ୍ୟସୌଧର କାହାଣୀ ।

ସେଇ ମୋ' କାହାଣୀ ମୋ' ନିଜସ୍ୱ ନୁହେଁ

      ମିଳିତ କଣ୍ଠର ସ୍ୱର ,

ସୃଜି ଚାଲିଥିବା    ଗାଇ ଚାଲିଥିବା

     ରାଗ ରାଗିଣୀ ଅମର ।

ସେଇ ରାଗିଣୀର ରଙ୍ଗ ତୂଳୀ ନେଇ

     ସମ୍ପ୍ରତି ନିଶ୍ଚଳା ବକ୍ଷ ,

ରଙ୍ଗାଇଦେବା ଗୋ ମୃଦୁ ସଂସ୍କାରରେ

   ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟବୋଧର ପକ୍ଷ !!!