ସମୟର ବେଳାତଟେ

ସମୟର ବେଳାତଟେ ମୁଗ୍ଧ ଦର୍ଶକଟେ ମୁହିଁ

ବୟସର ତରଙ୍ଗ ସ୍ପର୍ଶରୁ ମୁକ୍ତି ଚାହେଁ ନାହିଁ

ଅନାୟାସେ ଆସିଫେରେ ନାନା ଅନୁଭୂତି ଦେଇ

ହୃଦୟରେ ବସାବାନ୍ଧେ ମିଠା ମିଠା ସ୍ମୃତି ହୋଇ ।

ବାଲ୍ୟକାଳ ସୁମଧୁର ଆନନ୍ଦ ଫେନୀଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ସରଳ ନିଷ୍ପାପ ପ୍ରାଣ ଝୁମିଉଠେ ରାତିଦିନ

ଅସୁମାରି ସ୍ନେହଶ୍ରଦ୍ଧା ସିକ୍ତ କରେ ତନୁମନ

ଜୀବନର ବାଲିଘର ଶାନ୍ତିପ୍ରୀତି ସ୍ୱାର୍ଥଶୂନ୍ୟ ।

ମନ ଶୁଷ୍କ ବାଲିମୟ ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଯୌବନ

ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା ଭରଇ ହୃଦେ ଆଲୋଡନ

ଛୁଇଁଯାଏ ଆଖିଧାରେ ନୂଆ ସ୍ୱପ୍ନ ସମୀରଣ

ନିଃଶବ୍ଦରେ ଦୁଃଖଭାବ ଜଳେ ହଜେ ଏ ଜୀବନ ।

ମୃତ୍ୟୁ କୋଳେ ବୟସର ଭଟ୍ଟା ହୁଏ ଲୀନ

ସମୟର ବେଳାତଟ ଖୋଜେ ନୂଆ ଉର୍ମି ଚିହ୍ନ ।