ସମୟ ହେଲାଣି ଯିବି ମୁଁ ଛାଡି

ବିଶାଳ ଭୂଖଣ୍ଡ  ଅଖଣ୍ଡ ଦ୍ବୀପରେ

      କ୍ଷୁଦ୍ର ଅତିକ୍ଷୁଦ୍ର

ଜନ୍ମଜାତକ ମୋ' ଭାଗ୍ୟରରେଖା ।

ସେ ଭାଗ୍ୟରେଖାର ବୃନ୍ତ ଅନ୍ତରାଳେ

      ନିୟତି ଖଞ୍ଜିଛି

 ଜୀବନ ଭିତ୍ତିକ ମୋ' ଏକାଙ୍କିକା ।।

      

ଏକାଙ୍କିକାର ମୁଁ ନିଃସଙ୍ଗ ନାୟକ

    ମୋ' ଅଙ୍କର ଦୃଶ୍ୟ

ପ୍ରଭାତେ ଆରମ୍ଭ ପ୍ରଦୋଷେ ଶେଷ ।

ଅନ୍ତଃସ୍ବର ମୋର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ

    ତା' ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ

  ଅଭିନୟ ପାଇଁ ପାଏ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ।।

ପ୍ରଶ୍ୱାସ ଫର୍ଦ୍ଦର ପୃଷ୍ଠାରେ ପୃଷ୍ଠାରେ

     ଆତ୍ମିକ ଚେତନା,

 ଆତ୍ମାନୁଶୀଳନ,ପ୍ରେରଣା ଥାଏ ।

ପ୍ରେରଣା ପ୍ରାନ୍ତର ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖର

     ରମ୍ୟ ରୂପାନ୍ତର

 କଙ୍କର କରୁଣ ରାଗିଣୀ ଗାଏ ।।

ମଞ୍ଚର ପୃଷ୍ଠରେ ପ୍ରଚ୍ଛଦେ ସଂଭାଗେ

     ଆଦ୍ୟ,ମଧ୍ୟ,ପ୍ରାନ୍ତ

 ମଞ୍ଚ ଶିଳ୍ପୀଙ୍କର ସର୍ବ ଇଙ୍ଗିତ ।

ସେଇ ମଞ୍ଚଶିଳ୍ପୀ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ

      ସୃଷ୍ଟି ବିଲୟର

 ମହା ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ,ସ୍ୱୟଂ ସମ୍ଭୂତ ।।

ପ୍ରାରମ୍ଭ ଦୃଶ୍ୟରେ ପ୍ରାରବ୍ଧ ପୃଷ୍ଠାରେ

     ବାଲ୍ୟ ରସାମୃତେ

  ଲୁବ୍ଧ ଜନନୀଙ୍କ ନୟନ ତାରା ।

ଅନ୍ତିମ ପୃଷ୍ଠାରେ  ଏତେ ଆବିଳତା

      ବିଷାଦ ଧୂସର

 ଭୀଷ୍ମ ଶରଶଯ୍ୟା ବିକଳ୍ପ ଧାରା ।।

ଉତ୍ଥାନ ପତନ ଆଲୋକ ସମ୍ପାତେ

     ତୁଙ୍ଗ ଅଭିନେତା

 ସନନ୍ଦ ପତ୍ରର ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶାରେ ।

ଅନିଚ୍ଛାରେ ବରଂ ଛଳନା ରଙ୍ଗରେ

      ନିଜକୁ ସଜାଏ

 ବାହ୍ୟ ଆଡମ୍ବର ଲଘୁ ପ୍ରକାରେ ।।

ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାଭ ଜନମ   ମଣିଷ ଜୀବନ

      ସୁନା ହରିଣୀର

 ପ୍ରାପ୍ତି ଲୋଭ ନେଇ ଧୂସର ହୁଏ ।

ଧୂସର ଧୂଳିର ପାଉଁଶ ଲେପନେ

     ଏକାଙ୍କିକା ମଞ୍ଚ

 ସ୍ତିମିତ ଅଲୋକେ ମଉଳି ଯାଏ ।।

ଶେଷ ଯବନିକା ଛଅ ଗଜ ଜମି

     ରଙ୍ଗ ସ୍ୱାଦ ହୀନ

 କଳୁଷ କଙ୍କର ମଟାଳ ମାଟି ।

ଜାଣିଛି ତଥାପି ଉନ୍ମତ୍ତ ଉନ୍ମାଦେ

     ଭଙ୍ଗୁର କରୁଛି

 ପାର୍ଥିବ ମଞ୍ଚର ଅଭିନୟଟି ।।

ରମ୍ୟ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ରଙ୍ଗ ଅଭିନୟ

     ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଏକାଙ୍କିକା

ସମୟ ହେଲାଣି ଯିବି ମୁଁ ଛାଡି ।

ଆସିଥିଲି ଏକା ଯିବି ଚାଲି ଏକା

     ପ୍ରିୟଙ୍କ ହାତରେ

 ମୋ' କୃତ କର୍ମର ସ୍ମୃତି ଅଜାଡି ।।