ସ୍ମୃତିର ନୂପୁର

ଅତୀତର ସ୍ମୃତି

ତୁମେ ମୁଁ ଭୂଲିନି ଭୂଲିବି ନାହିଁ ମୁଁ

ତୁମେ ମୋ ଅତୀତ ସ୍ମୃତି

ତୁମେ ମୋ କଉଡି ତୁମେ ଆଶା ବାଡି

ତୁମେ ନେଇ ମୋର ଗତି ।

ଭାଗ୍ୟ ଆକାଶର ପାହାନ୍ତି ତାରା ମୋ

ଉଇଁ ଆସ ପ୍ରାଚୀ କାନ୍ଥେ

ସାଉଁଟି ନେଇ ମୁଁ ସେନେହ ଶେଫାଳୀ

ତୁମ ପଥେ ଚାହିଁ ଗୁନ୍ଥେ ।

ତିରିଶ ବର୍ଷର ପୁରୁଣା କଥା ଏ

ଲାଗେ ମୋତେ ଆଜି ଭଳି 

ପ୍ରୀତି କାଦମ୍ବିନୀ ବାଟ ଭୂଲି ନାହିଁ

ପୂର୍ବ ପରି ଦିଏ ଢାଳି ।

ଭିଜା ଭିଜା ଲାଗେ ତନୁ ମନ ମୋର

ବିଗତ ପୀରତି ପି

ପ୍ରତ୍ୟହ ଜୀବନେ କଳ୍ପ ବଟ ଚାରା

ସ୍ମୃତି ରୂପେ ରୋପି ଥାଇ ।

ବାଣ୍ଟି ପାରେ ନାହିଁ ମନର କଥାକୁ

ସାଇତି ରଖିଛି ମନେ

ପରି ସମାପ୍ତି ମୋ ପ୍ରେମର ନହେଉ

ଏଇ ମୋ ଜୀବନ ରଣେ ।

ଯେତେ ଦିନ ଯାଏ ବଞ୍ଚି ରହି ଥିବି

ଯୁକ୍ତ ଥାଉ ବେନି ପ୍ରାଣ

ଅତୀତର ସେହି ଗଳ୍ପ ଗୁଚ୍ଛ ରହୁ

ସର୍ବଦା ଚିର ଅମ୍ଳାନ ।