ସ୍ମୃତି ସଞ୍ଜିବନୀ

ବିତି ଯାଏ ଅନେକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା...

ତେବେ ଅମାବାସ୍ୟା ଆପଣାର ,

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର........ ଅଢୁଆଳେ

ନୀଳ ଆଶା ... ଅନ୍ଧକାର ।

କୁମାରୀର ଚିତ୍ତ ଜୟ ନା

 ଏ କେଉଁ ଗଡ଼ ଜୟ ,

ସମୟ ସହ ଘୋର ଯୁଦ୍ଧ

ପ୍ରଚ୍ଛନ୍ନ ସତ୍ତାର ।

ରୂପ କଳ୍ପ ତୁମ ସବୁ

ବିଜୟୀ ହୃଦୟ ... ଏ ବିଦଗ୍ଧର ,

ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଯେ ...

କାହିଁ ଲାଗେ ଆପଣାର ।

ବିକଳ୍ପିତ କାଲି ପାଇଁ

ଯୁକ୍ତି ବାଢ଼ି ନିର୍ଦୟୀ ବିଶ୍ୱାସ ସେ

ଅବିରାମ ଭାଳୁଥାଏ

ତୁମେ ମୋର, ତୁମେ ମୋର ।

ବିରହରେ କ୍ଳାନ୍ତ ଆଗନ୍ତୁକ

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର ଦୂରତା ହୋଇ ପାର,

ନିଷିଦ୍ଧ ପ୍ରହର ଟଳିଗଲେ

ଭାଳେ ଜହ୍ନ କିବା ତାର ।

ଅସ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଳିନ୍ଦରେ

ଶୁକ୍ର ତାରା ଦୃଶ୍ୟ ମାନ

କାକଳୀ ପୁଣି ଯେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ

ଆସିବେ ଭାସ୍କର ।

ଏ ଓଠର ଓଳି ତଳେ 

ଫାଙ୍କା ହସ ଜନ୍ମେ ...

ଲଭି ଅତୀତ ଆଶିଷ,

ବିକଳ୍ପ ବିରହ ଅବା ଆଉ କିଛି

କିନ୍ତୁ ମେଣ୍ଟେ କିଛି ଶୋଷ ।

କଳ୍ପନା ମୋ ଝାଉଁଳି ପକାନ୍ତି

ଚିତ୍ତ, ମନ, ହୃଦୟକୁ ...

ବାସ୍ତବର ଶ୍ୟାମଳୀକୁ ...

ତୁଚ୍ଛାରେ ଆବୋରି ପ୍ରକାଶ ।

ଏ ସାଧନା ନା ଏ ତପସ୍ୟା ...?

ଅବା ଲୀଳା ଏ ସମୟର,

ସ୍ମୃତି ଆମ ... ସଞ୍ଜିବନୀ

ଉପାନ୍ତ ବିରହ ମୃତ୍ୟୁର ।

ନିସର୍ତ୍ତ ପ୍ରେମରେ କାରାରୁଦ୍ଧ

ଦେଖେ ଛାୟା ଜହ୍ନର ...

କାଳ କରାଳର...

ପୁଣି ଏକ ନିର୍ଧୁମ ସକାଳର ।