ଶ୍ୟାମଳୀ ଗୋ ତୁମେ

ପ୍ରିୟାର ଭାବନା କରେ ଆନମନା

ବିରହେ ରଜନୀ ପାହେ

ଅନ୍ଧକାରେ ଘେରା ପ୍ରୀତିର ନଅର

ଅଶ୍ରୁ ଦୀପ ସାହା ହୁଏ ।

ନିଦ ଆସେ ନାହିଁ ଆଖି ପଲକରେ

ଭାସୁଥାଏ ପ୍ରିୟା ଛବି

ନିଷଙ୍ଗତା ଦିଏ ହୃଦୟେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଅସହ୍ୟ ଏ ପ୍ରେମ ବ୍ୟାଧି  ।

କେମିତି କହିବି ପ୍ରିୟା ସୁକୁମାରୀ

ମୋ ଜୀବନେ ତୁମ ମୂଲ୍ୟ

ରାଗ ଋଷାରେ ବି ତୁମ ପଦେ କଥା

ମୋ ପାଇଁ ଅମୃତ ତୁଲ୍ୟ  ।

ଦୁରେଇବି କୁହ କିପରି ତୁମକୁ

ପଥ ଧାରେ ତୁମେ ସାହା 

ଶ୍ୟାମଳୀ ଗୋ ତୁମେ ଜୀବନ ମରୁରେ

ବଞ୍ଚିରହିବାର ରାହା ।।