ଶରଣ ପଦ୍ମଚରଣ

ଭାବର ବନ୍ଧନେ  ବାନ୍ଧିଦେ କେଶବ

     ମାଧବ ମଧୁସୂଦନ 

ଯମୁନା କୂଳରେ   କଦମ୍ବ ମୂଳରେ

    ଉଚ୍ଚାଟୁ ବଂଶୀ ମୋହନ ।

ଜୀବନଟା ଖାଲି   ତପ୍ତ ମରୁବାଲି

    ମିଛ ମାୟା ମରିଚୀକା

ଉବୁଟୁବୁ ହୁଏ    ଭବ ସାଗରରେ

    ବିଚରା ମୋର ନଉକା।

     ଦଶଦିଶ ଦିଶେ ଶୂନ୍ଯ 

ତୁ ପରା ନାଉରୀ   କରିଦେଏ ପାରି

    ଗୋବିନ୍ଦ ହରି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ।

ନାଚେ ମୋ ଆଖିରେ  ତୋ ମୋହନ ଚୂଳ

      ମୟୂର ଚନ୍ଦ୍ରିକା ମାଳି

ଉଦେ ହୁଏ ଆଶା     ଇନ୍ଦ୍ରଚାପ ନବ

       ମୁକ୍ତିପଥ ବନମାଳୀ

       ଉଦୟ ହୁଅ ଅରୁଣ

ଭଜି ତୋର ନାମ   ବିତୁ ମୋର ଦିନ

      କଳୁଷ ହେଉ ଦହନ ।

ତୋର ବିନା ମୋର   ନାହିଁ ଅନ୍ଯ ଗତି

      ଅପ୍ରମିତ ଦୁଃଖ ରାଶି

ବେଳୁ ବେଳ ମନ     ହୁଅଇ ଅଧୀର

     ନାମ ଚାଲୁଥାଏ ଘୋଷି

     ଜୀବ ଜୀବନ ହେ କୃଷ୍ଣ 

ହର ମୋ ସଙ୍କଟ     ବିଷୟ ସନ୍ତାପ

      ଶରଣ ପଦ୍ମଚରଣ ।