ବଇଁଶୀ ତୁ ଆଉ ବଜାନା କାହ୍ନା

ବଇଁଶୀ ତୁ ଆଉ ବଜାନାରେ କାହ୍ନା

ରାଧା ରାଧା ବୋଲି ଡାକେନା ଆଉ

ଯମୁନା କୂଳରେ କଦମ୍ବ ମୂଳରେ

ବସି ବସି କିଆଁ ଅଧୀର ହେଉ I

ଶାଶୂ ନଣନ୍ଦରେ ଘର ମୁଁ କରିଛି

ନନ୍ଦପୁଅ କଣ ପାସୋରି ଦେଲୁ

ତୋ ବଇଁଶୀ ସ୍ୱରେ ରାଧା ରାଧା ଡାକି

ସବୁବେଳେ ମୋତେ ଅଥୟ କଲୁ I

କାହିଁକି ବୁଝୁନୁ କଳାକାହ୍ନୁ ମୋର

ତୋତେ ମୁଁ ଚିନ୍ତୁଛି ଦିବସ ନିଶି

ତୋ ବଇଁଶୀ ସ୍ୱର କାନେ ପଡିଗଲେ

ତୋ ରୂପ ଆଖିରେ ଯାଉଛି ନାଚି I

ବଇଁଶୀ ତୁ କାହ୍ନୁ ବଜାନିରେ ଆଉ

ଉଚ୍ଚାଟ କରନି ମନକୁ ମୋର

ଜାଣିନୁ କି ମୋର ମନ ତୋ ପାଖରେ 

ଦେହଟା ଏଠାରେ ହୁଏ ଅସ୍ଥିର I

ଅପବାଦ ପାଇଁ ଡରନାହିଁ ମୋର

ରହିଯା ଟିକେ ମୋ କାଳିଆ ସୁନା

ଯାଉଛି ତୋ ପାଶେ ଯମୁନା ତଟକୁ

ପାଣି ଆଣିବାର କରି ବାହାନା I

ତୁ ମୋ ପ୍ରାଣଧନ ଜୀବର ଜୀବନ

ନନ୍ଦରାଜା ପୁଅ କଳା କହ୍ନେଇଁ

ସବୁ ପରିଚୟ ଭୁଲି ମୁଁ ଯାଇଛି

ତୁ' ମୋ କଳାକାହ୍ନା ମୁଁ ତୋର ରାଈ I