ଶ୍ରମିକର ଅନ୍ତଃର୍ଦାହ

ଶ୍ରମିକଟିଏ ମୁଁ ଶ୍ରମ ମୋର ପୂଜା

ସୂରୁଜ ଉଠିବା ଆଗରୁ ଉଠେ 

ମୋ ଶ୍ରମ ଦାନରେ ପ୍ରତି ପରିବାର

ଖାଇବାର ମଜା ସାଉଁଟୁ ଥାଏ ।

ପଖାଳ କଂସାରେ ଛୋଟିଆ ସପନ

ମାଟି କାଦୁଅ ମୋ ଦେହ ଚନ୍ଦନ

ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ମୋର ତୁଣ୍ଡ ପିଇଯାଏ

ପାଏନି ଟିକିଏ ମୁଁ ସନମାନ ।

ରାସ୍ତାଘାଟ ଗଢେ ଅଟ୍ଟାଳିକା ଗଢେ

ନିରଳସ ମୋ ଜୀବନ ଧାରା

ମୋ ଚାଳ ଛପରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ଦିଶେ

କେହି ଦିଅନ୍ତିନି ଟିକିଏ ନିଘା ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ ମୁଁ ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳେ

ଶ୍ରମ ଦାନ କରି ପାଏ ଆନନ୍ଦ

ବୟସ ମୋହର ଯାହା ବି ହେଉନା

ନାମ ଧରି ସର୍ବେ ଦିଅନ୍ତି ଡାକ ।

କଳକାରଖାନା ଖଣିରୁ ଖାଦାନ

ସବୁଠି ମୋହର ହାତର ଛୁଆଁ

ପଥର ଦେହରେ ଜୀବନ ଫୁଟାଇ

ଆମ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଦିଅଇ ରାହା ।

ଦେଶର ପ୍ରଗତି ମୋ ଶ୍ରମରେ ଗଢ଼ା

ଦେଶ ସଂସ୍କୃତିରେ ମୋହରି ହାତ

ସବୁ ଉନ୍ନତିର ଆଧାର ମୁଁ ହେଲେ

ମୋ କଥା ମୋ ଭାବ କହ ତ ସତ ।

କାମରେ ଟିକିଏ ଡେରି ହୋଇଗଲେ

ଉତ୍ତର ମାଗ ଯେ କଟୁ କଥାରେ

କାରଣ ଜାଣିବା ବହୁ ବଡ଼ କଥା

ମଜୁରୀ କମାଇ ଦିଅ ଯେ ମୋତେ ।

ଶ୍ରମିକର କଥା ଶୁଣିବା ପାଇଁ କି

ତୁମ ପାଖେ ସମୟର ଅଭାବ

ମୋ ପରିବାରର ଅକୁହା ବେଦନା

ବୁଝିବାକୁ କାହିଁ ତୁମର ବେଳ ।

କାମକୁ ଯିବାରେ ଡେରି ହୋଇଗଲେ

ଝିଙ୍ଗାସ ବଚନ ଶୁଣାଇ ଦିଅ

କାମରୁ ଫେରିବା ଡେରି ହେଲେ କିବା

ଅଧିକା ମଜୁରୀ ଯାଚି ଦେଇଛ ?

ସ୍ଵଳ୍ପ ମଜୁରୀରେ ସଂସାର ଚାଲଇ

ପିଲାଙ୍କ ଅଳିରେ ତାଲା ପଡ଼ଇ

ସେ ଅନ୍ତଃର୍ଦାହକୁ କିଏ ବୁଝିଛ କି

ସତ କରି କୁହ ମୋତେ ବୁଝାଇ ।

ଅଳ୍ପକେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ସପନ ବନ୍ଧିତ

ଯେଉଁଠି ଥିଲି ମୁଁ ସେଇଠି ଅଛି

ଯୋଜନା ପରେ ତ ଯୋଜନା 6ହଉଛି

କାଗଜ କଲମ ଚଷା ଚାଲିଛି।

ପ୍ରଗତିର ଅଟୁ ଆମେ ମୁଳଦୁଆ

ଆମ ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ଉଭେଇ ଯାଏ

ପ୍ରଶଂସାର ଫୁଲ ଝରି ପଡୁଥାଏ

ବଡ଼ ବଡ଼ିଆଙ୍କ ପାଦ ତଳରେ ।

ମୋ ପରିବାରର ଦୟନୀୟତାକୁ

କେବେ କି ଦେଖିଛ ହୃଦୟ ଦେଇ

ଶିକ୍ଷା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କଥା ବୁଝି ପାରେ ନାହିଁ

ସଂସାରର ପେଟ ପୁରାଉ ଥାଇ ।

ଚାହେଁ ନାହିଁ ତୁମ ଠାରୁ ଧନଧାନ୍ୟ

ଚାହେଁ ସଦୃଦୟ ମିଠା କଥାଟେ

ମଣିଷ ପଣିଆ ମାଗୁଛି ତୁମ ଠୁ

ଜୀବନ ଜିଇଁବା ସହଜ ହୁଏ ।