ଶ୍ରାବଣୀ ଗୋ

ଶ୍ରାବଣୀ ଗୋ ତୁମେ ମୋ ଜୀବନେ ଆସିଲ

ମୋତେ କନ୍ଦାଇ କନ୍ଦାଇ ଲୁହ ହୋଇଲ

ତୁମରି ବର୍ଷା ଧାରାକୁ ଗଣି ହୁଏ ନାହିଁ

ମୋ ମନର କୋହ ପାରେନା କହି ।

ଶ୍ରାବଣୀ ତୁମ ପାଇଁ ଧରା ଆଜି ହସୁଛି

ସବୁଜ ବନାନୀ ଧରା ରେ ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଛି

ତୁମେ ଆସିଲ ମେଘ କୁ ଆଣିଲ

ସଭିଙ୍କୁ ହସାଇ ମତେ କନ୍ଦାଇ ଦେଲ ।

ଶ୍ରାବଣୀ ତୁମକୁ କୃଷକ ଚାହଁଥିଲା

ତୁମ ପାଇଁ ନୂଆଁ ବିହନ ସେ ବୁଣିଲା

ନୂଆଁ ଶସ୍ୟ ଧରା ଧାମ ରେ ହୋଇବ

ମୋ ଜୀବନେ ନିରାଶ ଭାବ ରହିବ ।

ଶ୍ରାବଣୀ ଗୋ ତୁମେ ଆସିବାରୁ ଆକାଶରେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ହେଲା

ସାତ ରଙ୍ଗରେ ପୃଥିବୀ ଚମକିଲା

ହେଲେ ମୋ ମନ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଲା ନାହିଁ

କଳା ବାଦଲ ରେ ରହିଛି ସେ ଲୁଚି ହୋଇ ।

ଶ୍ରାବଣୀ ଗୋ ତୁମେ ଏ କି କଲ

ତୁମେ ମୋରି ଆଖିରେ ଲୁହ ହୋଇ ରହିଲ

ଲୁହର ଶ୍ରାବଣ ରେ ଦେଲ ମୋତେ ଭଜାଇ

ମୋ ଲୁହ ପୋଛିବାକୁ ଜଣେ କେହି ନାହିଁ ।