ଏତିକି ଗୁହାରି କରେ

ସକାଳ ସୂରୁଜ ଉଠିନି ଏଯାଏଁ

ଜଳୁଛି ବିଜୁଳିବତି,

ତୁମ ଇଙ୍ଗିତରେ ପୂରୁବ ଦିଗରୁ

ବିଚ୍ଛୁରିତ ହୁଏ ଜ୍ୟୋତି ।

ତୁମରି ପ୍ରକାଶ ପ୍ରଭୁ !

ତୁମେ ହିଁ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କିରଣ ହେ ନାଥ !

ତୁମରି ଆଲୋକ ସବୁ ।

ଆଉ ଟିକେ ପରେ ପଣ୍ଡା ପଢିଆରୀ

କରିବେ ଗହଳି ଆସି,

"ଉଠ ହେ ମଣିମା !" ଡ଼ାକ ଛାଡୁଥିବେ

"ପାହିଲାଣି ପରା ନିଶି" ।

ସିଂହଦ୍ଵାର ହେବ ଭିଡ଼,

ତୁମ ଇଚ୍ଛା ବିନା କେ ଯାଇ ପାରିବ ?

ଖାଇବାକୁ ବେଦ ମାଡ଼ ।

କେଉଁ ଜନମର ପୂଣ୍ୟକର୍ମ ପାଇଁ

ମିଳିଛି ତୁମ ଦର୍ଶନ,

ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ଦେଖି ସ୍ଵୟଂବ୍ରହ୍ମ

ଜୀବନ ହୋଇଛି ଧନ୍ୟ ।

ହେ ପ୍ରଭୁ ! କରୁଣା ସିନ୍ଧୁ,

ତୁମରି ଦୟାରେ ଭରିଛି ଜୀବନ

ହେ ଦାତା !, ହେ ପ୍ରାଣବନ୍ଧୁ !

ଅନେକ ସହିଛି ଜୀବନ ଯାତନା

ସେଥିପାଇଁ ଦୁଃଖ ନାହିଁ,

ସଂସାରରେ ମୋର ନୁହେଁ ନିଜ ମନ

କା' ଆଗେ କହିବି ଯାଇଁ ?

ସରି ଆସିଲାଣି ଦିନ,

ଭରସା କରିଛି ତୁମରି କରୁଣା

ହେ ନାଥ ! ଚକାନୟନ ।

ପ୍ରତି ସକାଳରେ ତୁମରି ଭାବନା

ଭରୁ ମୋର ମନ, ପ୍ରାଣ,

ପୁଲକିତ ହେଉ ତୁମରି ଦର୍ଶନେ  

ଏ ଦୀନ,ହୀନ ଜୀବନ ।

ଏତିକି କରୁଣା ହେଉ,

ତୁମରି ଚେତନା ଜାଗୁ ଏ ପରାଣେ

ଆଖିରେ ମୋ ଲୁହ ଥାଉ ।

କୋଟିଏ ପ୍ରଣାମ ଜଗତର ନାଥ !

ଅଯାଚିତ ଦାନ ପାଇଁ,

ଆଉ ଟିକେ ଯୋଗ୍ୟ କରାଅ ମାଲିକ !

ତୁମରି ଆଶିଷ ପାଇଁ ।

ଭାବନାରେ ଆସ ଥରେ,

ଅପସରି ଯାଉ ସକଳ ଯାତନା 

ଏତିକି ଗୁହାରି କରେ ।