Library
ଶିଶୁ
ଶିଶୁ
1 min
184
ଏଡିକି ନିଷ୍ପାପ କଳିକା ସିଏ
ଲାଲ ଟୁକୁ ଟୁକୁ ଓଠରେ ଯିଏ
ହସିଦେଲେ ଧରା ଚମକି ଯାଏ
ନୟନ ଦୁଇଟି ପଦ୍ମ ପତ୍ର ପରାଏ
ଅବୁଝା ଆଖିରେ ଅନେଇ ଥାଏ
ମନ ଟି ଗଙ୍ଗା ପରି ନିର୍ମଳ ରହେ
ଛନ୍ଦ କପଟ ଛଳନା ଉର୍ଦ୍ଧ ରେ ଯିଏ
ସଭିଙ୍କୁ ନିଜର ଭାବଇ ହୃଦୟୁ ସିଏ
ହସିଦିଏ ଅମୃତ ଯହିଁରୁ ଝରଣା ହୁଏ
ସବୁଠୁ ବଳିଷ୍ଠ ସୋପାନ ମଣିଷ ବା ପଶୁ ଟିଏ
କଅଁଳ ହୃଦୟ ନିର୍ମଳ ପରାଣ ସରଳ ନୟନେ
ଟିକିଏ ଆପଣାର ଭାବି ହସିଲା ଆଖିରେ ଚାହେଁ ସିଏ l
