ଶୀତ

ଘାସ ଗାଲିଚାର କୁହୁଡି ଚାଦରେ , ଶୀତ ଆସେ ଥିରି ଥିରି 

ପ୍ରତିଟି ଓଡ଼ିଆ ମନ ମନ୍ଦିରରେ , ଅପୂର୍ବ ପୁଲକ ଭରି ,

ମଗୁଶୀର ମାସ ଝୋଟି ଚିତା ନିଏ , ସବୁରି ମନକୁ କିଣି 

ଅଜା ଆଈ ପାଶେ କୁନା କୁନି ବସି ଶୁଣନ୍ତି ପରୀ କାହାଣୀ ।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁରାଣୀ ପୟର ପଖାଳି , ଶୀତ ଆସେ ଥିରି ଥିରି 

ଧାନର କ୍ଷେତରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଫସଲ ଉଲ୍ଲସିତେ ଗାଏ ଲୋରୀ ,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସାଥେ ଭ୍ରମୁଥାଏ ଶୀତ, ଋତୁଚକ୍ରର ସହିତେ 

ବାଳଭାନୁ କରେ ହସୁଥାଏ ନିତି ଶୁଭ ସ୍ବାଗତ ସଙ୍ଗୀତେ ।

ମନେ ଅଛି ମୋର , ଅତୀତର କଥା ଗାଁର ଶୀତ ସକାଳ 

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମିଶି ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ଖେଳୁଥିଲୁ କେତେ ଖେଳ ,

ଶୀତର ରାତିରେ , ଚାନ୍ଦିନୀ ପାଖରେ ଶୁଖିଲା କାଠକୁ ଜାଳି 

ଗାଁ ପୁରୋହିତେ , ଗାଉଥିଲେ ଗୀତ ଧାଡି ପରେ ଧାଡି ଯୋଡି ।

ବୋଉକୁ ଜାବୁଡି , ଜାକିଜୁକି ହୋଇ ଶୋଇ ପଡୁଥିଲି ମୁହିଁ

ଲାଗୁଥିଲା ଡର ବୁଢୀ ରାକ୍ଷସୀଟା ଅନ୍ଧାରେ ଆସିବ ଧାଇଁ ,

କେତେ ଯେ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା ପିଲାଦିନ , ସରଳ କୋମଳ ମନ 

ଲୁଚିଗଲା କାହିଁ, ଅତି ବେଗେ ଯାଇ, ଛାଡିଦେଇ ନିଜ ଚିହ୍ନ ।

ସହର କୋଳରେ ଆସେ ନାହିଁ ଶୀତ, ଆସେ ନା' ସୁନେଲି ଖରା ,

ଦିନ ସବୁ ଏଠି ଗଡି ଚାଲିଥାନ୍ତି , ଦିଅନ୍ତିନି କିଏ ଧରା

ଦିଅନ୍ତିନି କିଏ ଧରା ।