ଅମ୍ଲାନ ସନ୍ତକ

ସଲଜ୍ଜ ନୟନ ଯୁଗଳରେ 

କଳା ସେ କଜ୍ଜ୍ୱଳର ଗାର ,

ମେଘୁଆ ଆକାଶକୁ ନିନ୍ଦୁଥିବା

ଘନ କୃଷ୍ଣ ଆଲୁଳାୟିତ କେଶ ରାଶି ,

ନିର୍ଜନ ଝାଉଁବଣ, ବିଜନ ଏକ ବେଳାଭୂମି

ରହି ରହି ଆକାଶରେ ଖେଳୁଛି ଚପଳା ,

ସିକ୍ତ ବାଲୁକା , ଆଦ୍ର ମଳୟ 

ସେଥିରେ ଆନମନା ତୁମ ଦେହର ଓଢଣୀ

ଧିରେ ଧିରେ ପାଦକୁ ଚୁମି ଯାଉଛି ସାଗର

ଧିରେ ଧିରେ ପାଖକୁ ଲାଗି ଆସୁଛ ତୁମେ ,

ଜାଣିନି ଏ ଆକର୍ଷଣ ଅବା ସମ୍ମୋହନ !

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଭିଡିଧରି ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ

ଆଙ୍କି ଦେବି ଓଠ ଧାରେ କୋମଳ ଚୁମ୍ବନ ,

 

ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ କବରୀକୁ ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ ,

ପଚାରନ୍ତି କୁହ ପ୍ରିୟା !

କେଉଁଠି ଆଙ୍କିଛ ତୁମେ ପରିଧି ପ୍ରେମର ,

କହିବ କି, ସଂଜ୍ଞା ଥରେ ଏଇ ମିଳନର

କି ଭାବେ ,ଲେଖିବ ତୁମେ ସଂପର୍କ ଆମର !

କେଉଁ ଠାରୁ ଶବ୍ଦ ନେବ, କି ଦେବ ଅଳଂକାର !!!

ଏତିକିରେ ଆରମ୍ଭ ହେଲା , ବର୍ଷା

ଝିପ୍ ଝିପ୍ ବର୍ଷା ସହ ତାଳ ଦେଇ, 

ନାଚି ଉଠୁଛି ସାଗରର ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗ, 

ତୁମର ଅଧା ଓଦା , ଅଧା ଶୁଖିଲା ଦେହଟା ;

ସତେ ଯେମିତି ମୋତେ ଟାଣି ନେଉଛି

ପାଖକୁ , ଆହୁରି ପାଖକୁ ,

ତୁମ ଆଖିରୁ ପଢିପାରୁଛି ମୁଁ ,

ମିଳନର ଏକ ଅଲୌକିକ ଅଭିପ୍ସା ,

କାହିଁ !!!

ଆଜି ତ ଏଇ ଆଖିରେ ନାହିଁ,

ଲାଜ, ଡର ଅବା ପ୍ରତିବାଦର ଚିହ୍ନ !

ଅଥଚ , ମୁଁ ଦେଖୁଛି ;

ମୋତେ ମୋ' ଠାରୁ ଛଡାଇ ନେବା ପାଇଁ

ତୁମେ ବହୁଧା ପ୍ରସ୍ତୁତ ,,,

ଧିରେ ଧିରେ ଓଠ ସହ ମିଶିଯାଉଛି ଓଠ

ଗୋଟିଏ ଶରୀର ମଧ୍ଯରେ ,

ବିଲୀନ ହୋଇ ଉଠୁଛି ଅନ୍ଯ ଏକ ଶରୀର,

ସତରେ କେତେ ମଧୁର ,

"ତୁମେ" ଓ "ମୁଁ" ରୁ "ଆମେ" ର ଗନ୍ତବ୍ଯ ପଥ ,

ଏଇ ବିଜନ ବେଳାଭୂମି

ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତର ଯାଏଁ ରହିବ ସାକ୍ଷୀ,

ସାଜି ଆମ ପ୍ରଣୟର ପୁଲକିତ ପ୍ରତୀକ ,

ସାଜି ଆମ ମିଳନର ଅମ୍ଲାନ ସନ୍ତକ,,,