ବର୍ଷା : କିଛି ତୁମର , କିଛି ମୋର

ତୁମ ବର୍ଷା ଆଉ ମୋ ବର୍ଷା ଭିତରେ

ପ୍ରଭେଦ ଏତିକି ,

ତୁମ ବର୍ଷା କେବଳ ବରଷିବା ପାଇଁ ଆସେ

ଭିଜେଇ ଦିଏ ସାରା ସହର ;

ବୈଶାଖରେ ଶ୍ରାବଣର ବାସ୍ନା ବୁଣେ

ବିଭୋର କରେ ଦେହ ଓ ମନ ,

ମୋ ବର୍ଷା ଆସେ 

ପାଖରେ ବସେ ,

ଆଖିରେ ଥାଏ ତା' ଶତ ବିଜୁଳିର ଚପଳତା ,

ହସରେ ଶତ ଶ୍ରାବଣର ମାଦକତା ,

ସେ କେବଳ ବରଷେ ନାହିଁ,

ଭିଜେ , ଭିଜାଏ ;

ପରାହତ ପ୍ରାଣରେ 

ସଂଚାର କରିପାରେ ନବ ଜୀବନର ପୁଲକ ,

ବୈଶାଖ ଭିତରେ ସେ କଳିପାରେ ବସନ୍ତର ମହକ

ସେ ରାଗେ , ରୁଷେ 

ପୁଣି ଅଭିମାନରେ ମୁହଁ ଫୁଲେଇ ବସେ ,

ତା' କଥା ମାନିବାକୁ ହୁଏ ,

ତା'କୁ ଟିକେ ମନେଇବାକୁ ହୁଏ ।

ସେ ହସେ ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ ;

ନାଚିଯାଏ ସଙ୍ଗୀତର ସାତ ସୁରେ 

ଠିକ୍ ଦୂର ଦିଗନ୍ତର ଗୋଲ୍ ଜହ୍ନ ପରି

ଛାପି ହୋଇଯାଏ ମନ କାଗଜରେ ।

ସେ ବୋଧ ହୁଏ କିଛି ତୁମର

ଆଉ କିଛି ମୋର ,

ଠିକ୍ ଆମ ପ୍ରେମର ରଙ୍ଗ ପରି 

ସେ ବି ହସେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସାତ ରଙ୍ଗ ନେଇ, 

ଠିକ୍ ଆମ ପରି ,

ଆମକୁ ଦେଖେ

ପାଖକୁ ଆସେ ,

ଟିକେ ବୋକ ଦେଇ ଗାଲରେ 

ଚାଲିଯାଏ ଦୂରକୁ , ବହୁତ ଦୂରକୁ

ଆଉ ପଛରେ ଛାଡିଯାଏ ,

ଅପେକ୍ଷା ,,,

କେବଳ ଅପେକ୍ଷା ,,,

ଆଉ ଗୋଟାଏ ବର୍ଷର ,

ଆଉ ଗୋଟାଏ ଶ୍ରାବଣର ।