କଳା ଠାକୁର

କଳା ଠାକୁର ମୋ କଳା ଠାକୁର 

ନନ୍ଦିଘୋଷେ ବସି ଯାଉଛୁ କି ବୁଲି ! 

ଲୀଳା ଯାତ୍ରା କରି ଗୁଣ୍ଡିଚାଘର ।

ରଥ ଡାକେ ପ୍ରଭୁ, ମଣିମା' ମଣିମା'

ପଥ ଡାକେ ଦେବ, ଗୁହାରି ଶୁଣିମା' 

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁରାଣୀ, ଝୁରନ୍ତି ଏକାକୀ 

ଶ୍ରୀହୀନ ଲାଗେ ତୋର ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ।

କଳା ଠାକୁର ମୋ' କଳା ଠାକୁର 

ମନେ ପଡୁଛନ୍ତି ସତେ କିବା ତୋର !

ଗୋପର ରାଧିକା , ଯମୁନା କୂଳ, 

ତୁ ପରା ସେହି ଗୋପୀ ପ୍ରାଣ-ଧନ

ଗୋପର କହ୍ନେଇ ବଂଶୀ-ବଦନ,

ଗୋପପୁର କଥା ମନେ ମନେ ସ୍ମରି

ରଥରେ ବସି ତୁ ହେଉ ବାହାର ।

କଳା ଠାକୁର ମୋ କଳା ଠାକୁର 

ସୁଖ ଦେଲେ କାଳେ ଭୁଲିଯିବି ତୋତେ !

ଦୁଃଖରେ ଭରିଛୁ ମୋ' ଅମାର ଘର ,

ଯେତେ ଦୁଃଖ ଦେବୁ ଦେ' ରେ କାଳିଆ 

ଶ୍ରୀଚରଣେ ଶରଣ, କୋଠ ଭୋଗ ଖିଆ,

ଲୁହ ମୁଁ ଢାଳିଲେ, କରିବୁନି ପର

ଶେଷ ଆଶ୍ରା ମୋର ତୋ' ସିଂହ ଦୁଆର ।

କଳା ଠାକୁର ମୋ' କଳା ଠାକୁର 

ନୂଆ ନୂଆ ବେଶେ, ହେଉ ତୁ ସଜେଇ, 

ଗିରିବର ତୋଳା , ନଟ ନାଗର ;

ନୁହେଁ ମୁଁ ଦାସିଆ , ଦେବି ରେ ନଡିଆ 

ବାଲି ରଥ ମୋର ନାହିଁ ତ କାଳିଆ ,

ଏତିକି ମିନତୀ , ରଥଯାତରାକୁ ;

ଡାକିବୁ ଧନରେ ଲଗାଇ ଡୋର ।

କଳା ଠାକୁର ମୋ' କଳା ଠାକୁର 

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ ତୋହର,ଜନମି ଥିଲି ମୁଁ

ଦେଖିଥିଲି ତୋର ରୂପ ସୁନ୍ଦର, 

ଶେଷ ଇଚ୍ଛା ମୋର, କେବଳ ଏତିକି

ମରିବା ବେଳକୁ , ଦେଖିବି ତୋତେ ରେ,

ତୋ' ଦାଣ୍ଡର ଧୂଳି ବୋଳି ହୋଇ ଦେହେ

ଶବ ମୋର ଯିବ ତୋ' ସ୍ବର୍ଗ ଦୁଆର ।