ମନ ଅଗଣା

ମନ ଗହନର ଗୋପନ ରହସ୍ଯ 

ଅଟଇ ବଡ ବିଚିତ୍ର 

ନିଜେ ହିଁ ମଣିଷ ଗୁହ୍ଯ ମନରାଜ୍ଯ

ନିୟାମକ ଅଧୀଶ୍ବର ।

ମନରେ ସରଗ ରହିଛି ନରକ 

ଲୋକ ଚଉଦଭୁବନ

ମନର ସଂଯମ ସତ ଉପଯୋଗେ

ଉଦେ ହୁଏ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ ।

ରାଜହଂସୀ ମନ ସାତ୍ତ୍ଵିକ ସମ୍ପନ୍ନ 

ହୋଇଲେ ଅଧ୍ଯାତ୍ମଚେତା

ମନ ଅଗଣାରେ ଫୁଟେ ପାରିଜାତ

ସରଗକୁ ଫିଟେ ରାସ୍ତା ।

ନିଜ ନିୟନ୍ତ୍ରଣେ ନ ରହିଲେ ମନ

ହୁଅଇ ହିଂସ୍ର ଅରଣା

ହଜିଯାଏ ଯେବେ ମଣିଷପଣିଆ 

ପଶୁ ବ୍ଯାଘ୍ର ସିଂହେ ଗଣା ।

ଅତ୍ଯନ୍ତ ଦୁର୍ଲଭ ମଣିଷ ଜନମ 

ସୌଭାଗ୍ୟକୁ ହୁଏ ପ୍ରାପ୍ତି

ଅପେକ୍ଷା କରେନି କାହାକୁ ସମୟ

ବୟସ ବି ଯାଏ ବିତି ।

ମନ ମସ୍ତିଷ୍କକୁ ଲଗାଅ ସତ୍କାର୍ଯ୍ଯେ

ଉଚ୍ଚକୋଟୀର ବିଚାରେ

ଅବଶ୍ଯ ମିଳିବ ସୁଫଳ ନିଶ୍ଚିତ

କଟିବ ଦିନ ଶାନ୍ତିରେ ।

ନିନ୍ଦନ୍ତି ଭାଗ୍ୟକୁ ଯେତେ ଅଳସୁଆ 

ମଣିଷ ଦୁର୍ବଳମନା 

ହସାନ୍ତି ସୁମନେ ମନ ଅଗଣାକୁ

ଉଦ୍ଯମୀ କରି ସାଧନା ।