ଶୀତ ରାତିର ସ୍କେଚ

ମହନଗରୀର ରାତ୍ରୀ

ଅଳସ ଭାଙ୍ଗେ

ଫୁଟପାଥ ଭିକ୍ଷୁକ ଆଉ

ଶିଶୁ ଶ୍ରମଜୀବିର

ଛିଣ୍ଡା କମ୍ବଳ ତଳେ ,

ମହନଗରୀ ର ଅନେକ ଯାତନା

ପାଲଟି ଯାଏ ନିଶଚୁପ ପ୍ରହରୀ

ସବୁ ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ର ଗନ୍ତାଘର କୁ

ଅତି ସନ୍ତର୍ପଣେ ଯତନେ ସାଇତିବା ପାଇଁ ।

ରମ୍ୟ ସୌଧ କୋଳେ

ବିଷାଦର ଚିହ୍ନ ନାଇଁ

ଅଳସୀ କନ୍ୟା ଏଠି ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେ

ଘୁମନ୍ତ ଚକ୍ଷୁରେ ,

ରାତ୍ରୀ ଏଠି ରଙ୍ଗୀନ ହୁଏ

ସୁରା ଆଉ ସାକୀର ମେଳରେ  

ମତୁଆଲା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମାନଙ୍କରେ

ରାତ୍ରୀ ଏଠି ଜମିଯାଏ

ଶୀତ ତାପ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ

ପାର୍ଟି ଆଉ କ୍ଳବ ର ଆସରେ ।

ଟ୍ରେନ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ବାହାରେ

ଅନେକ ଅନ୍ଧାର

କୁହୁଡି ଜମାଟ ବାନ୍ଧେ

ଟ୍ରେନ ଆସେ ଆଉ ଯାଏ

କୋଳାହଳ ବଢେ ପୁଣି ଥମିଯାଏ

ତାପରେ ସବୁ ଚୁପଚାପ

ଗୋର୍ଖା କଣ୍ଠୁ ଶୁଭିଯାଏ

ହୁସିଆର , ସାବଧାନ ,ଏକ -ଦୁଇ- ତିନ

ମହନଗରୀ ର ଶୀତରାତି

ଭରିଦିଏ ଅଜସ୍ର ଉତ୍ତାପ ଅଭାବୀ ସଂସାରେ ,

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଥାନରେ ଖୁନ୍ଦାଖୁନ୍ଦି ହେଇ ଶୋଉ ଶୋଉ

ଶୀତ ଚାଲିଯାଏ ଶୀତର ବାଟରେ ,

ଦିବସର ସବୁ କଳ୍ପନା ଜଲ୍ପନା

ତେଲ ଲୁଣ ସଂସାରର ଚିତ୍ର

ଧୀରେ ଧୀରେ ଫିକା ପଡ଼ିଯାଏ

ଶୀତରାତି ସ୍ବପ୍ନ ଭରେନା

ରାସ୍ତା, ବତୀ ଖୁଣ୍ଟ ଆଉ ଝୁମ୍ପୁଡି ଘରେ

ବାସ କରୁଥିବା ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ମନରେ ।

ଶୀତରାତି କାହାପାଇଁ

ବିଳାସ ଆସର 

ଆଉ ପୁଣି କାହାପାଇଁ

ଶୀତରେ ଠକ ଠକ ଥରୁଥିଲା ବେଳେ

ଏକ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରହାର ,

ଅଥଚ ନୀରବରେ ବିନା ପ୍ରତିବାଦରେ

ସିଏ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିଯାଏ

ଦୋଷ ନାହିଁ ଯାର  ।