ଶୀତ ଏକ ନୀଳ ପରୀ

ଶୀତ ଏକ ନୀଳ ପରୀ

    ଭାରି ଲାଜକୁଳୀ

ମୁହଁ ଢାଙ୍କି କୁହୁଡ଼ିରେ

    ହସେ କିରିକିରି ।

ଦେହ ତା' ହେମ ଶୀତଳ

    ଧୋବ ଫରଫର

ଗଭାରେ ତା' ଶୋଭା ପାଏ 

    ଗୋଲାପ ସୁନ୍ଦର ।

ମହକେ ସୁବାସ ଶୀତ

    ଫୁଲ ସୁକୋମଳ 

ଅଞ୍ଚଳେ ତା' ଭରପୂର

    ଐଶ୍ବର୍ଯ୍ଯ ସମ୍ଭାର ।

ସରମେ ସେ ଗୋଟାପଣ

     ହୋଇ ଜଡ଼ସଡ଼

ଦିଏ ଅନୁଭବ ମନେ

     ସଙ୍କୋଚନ ଜାଡ଼ ।

ଅପରୂପା ଶୀତ ରାଣୀ

     ଯାଏ ଯେବେ ଫେରି

ସୁଲୁସୁଲୁ ମଳୟରେ

     ପ୍ରାଣ ଉଠେ ପୂରି ।