ମୋ ଦୁନିଆରେ ସଖୀ

ଜୀବନର ପଥ କେତେ ଅଙ୍କା ବଙ୍କା

ଅନୁଭବୀ ଜାଣେ ଏକା

ସେ ଯାତ୍ରାପଥରେ ଅଚାନକ ମୋର

ସଖୀସହ ହୁଏ ଦେଖା I

ଅଜଣା ଅଶୁଣା ଦୁଇଟି ହୃଦୟ

ଯେବେ ଏକା ହୋଇଯାଏ

ଅଦିନେ ଫଗୁଣ ରଙ୍ଗ ବୋଳିଦିଏ

ପ୍ରୀତି ନଦୀ ବହିଯାଏ I

ଆଖିତଳେ ମୋର ଅସୁମାରି ସ୍ୱପ୍ନ

ହୃଦୟେ ପ୍ରୀତିର ଝର

କଣ୍ଠରେ ମୋହର ଅସରନ୍ତି ଶୋଷ

ଛନ୍ଦହୀନ ପ୍ରୀତିସ୍ୱର I

ସଖୀ ଯେ ମୋହର ସପନ ରାଇଜେ 

ଗୋଲାପର ମୃଦୁ ହସ

ଯେତେ ଦେଖେ ତାକୁ ନୂଆ ଲାଗୁଥାଏ

ମୋ ଭିତରେ ଛୁଟେ ବାସ I

ସଖୀର ହସରେ ହସେ ମୋ ଦୁନିଆଁ

ଝୁମିଯାଏ ମୋ ଅନ୍ତର

ଭାବନାରେ ତାର କୁଳୁକୁଳୁ ସ୍ୱରେ

ବହେ କବିତାର ଝର I

କେଉଁ ଶିଳ୍ପୀ ଅବା କେଉଁ ରଙ୍ଗଦେଇ

ଆଙ୍କି ପାରିବ ତା ରୂପ

ନିଜେ ପରା ସିଏ ଶିଳ୍ପୀ ହୃଦୟର

ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଅଭିଲେଖ I

ପ୍ରେମର ମଶାଲ ଜାଳି ସେ ଦେଇଛି

ଆଲୋକେ ଭରିଛି ହୃଦ

ତା ପାଇଁକି ସଦା ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ମୁଁ

ଛୁଇଁନାହିଁ ଅବସାଦ I