ଶୀତ ଆମର ମିତ

ଗଦାହୁଏ ଯେବେ ସାଲ୍ ,ସ୍ୱେଟର ଶୋଇବା ଘର ମେଜରେ;

            ଶୀତରାଣୀ ଠିଆ ନିଶ୍ଚେ ଦୁଆରେ ,

କ୍ଷୀଣ ହୁଏ ଶବ୍ଦ ବିଜୁଳି ପଙ୍ଖାର ,ନିସ୍ତବ୍ଧତା ଧିରେ ଧିରେ 

               ବ୍ୟାପିଯାଏ ଘରେ ଓ ବାହାରେ ।

ସ୍କୁଲ ବାହାରିବାକୁ ବି ବାଡ ପଡିଯାଏ ମେଧାବୀ ଇଛାରେ 

              ସକାଳୁ ଶେଯ ଛାଡିବାରେ ,

ସଞ୍ଜ ସକାଳେ ଚା'କପ୍-ର ବରାଦ ଧୀରେ ଧୀରେ 

             ବଢି ଚାଲେ ରୋଷେଇ ଘରେ 

ମସିଣା ଖଟୁଲିରେ ଭିଡଜମେ  ଅଗଣା କୋଣର ନରମ

          ଖରାରେ  , ଚା' ଜଳଖିଆ ସାଙ୍ଗରେ ।

ହାଣ୍ଡିଶାଳ ଆଡେ ଟାଣି ହେଇ ଯାଆନ୍ତି ସମସ୍ତ ସାନରୁ ବଡ 

               ଚାରୁ ,କାଞ୍ଜିର ବାସନାରେ ,

ଗୃହିଣୀଙ୍କ ଚଞ୍ଚଳତା ଦେଖାଯାଏ ପ୍ରସ୍ତୁତ ବଡି , ପାମ୍ପଡ

         ଶୁଖେଇବାକୁ ଦିପହର କିରଣରେ ,

ମାଟି ମାଠିଆ, ସୁରେଇ ଅଲୋଡା ହୋଇ ଧୂଳି ପଡିରହିଯାଏ

             ରୋଷେଇ କଣ ଘର ଥାକରେ ।

ଶିରିଶିରି  ପବନ ଡରାଏ  କାଲୁଆ  ଶିହରଣରେ   

            କବାଟ ତଳ ଫାଙ୍କରେ ,

ପାଦ ଯୋଡିକ କେଜାଣି କେତେବେଳେ ଟେକି ହୋଇ

        ଜାକି ହେଇଯାଏ ଚୌକି, ସୋଫାରେ ,

ପିଲାଠୁ ବୟସ୍କ ଛନ୍ଦି ହୋଇଯାନ୍ତି ନିଦରାଣୀ ବନ୍ଧନରେ  

               ଉଷୁମ ରେଜେଇ ଭିତରେ ,

ଥଣ୍ଡାର ପ୍ରକୋପ ବୃଦ୍ଧି ସାଙ୍ଗେ ଶୀତ - ପ୍ରସାଧନ ବ୍ୟବହାର

          ହୁଏ ଶୁଷ୍କ ଚେହେରା ତ୍ୱଚାରେ ।

ରାତିରେ ଆରାମ ଦିଏ ଟୁକୁରା କାଠ ଜାଳି ନିଆଁ ପୁଇଁବା

                  ବସି ମଝି ଅଗଣାରେ ,

ଜଣାପଡେନି କେବେ ଥୁଣ୍ଟା ହୋଇଯାଏ ପାଚେରି କଡ ଟଗର,

                 ତରାଟ ଗଛ ପତ୍ରଝଡାରେ ,

ଡାଲିଆ, ଗେଣ୍ଡୁ, ଗୋଲାପ ,ରଙ୍ଗ ଭରି ମହକି ଉଠେ

             ଦାଣ୍ଡ ଅଗଣାର ମାଟି କୁଣ୍ଡରେ,

ସଂଧ୍ୟାର ଶୀତୁଆ ବାଆ ମନେ ଭରିଦିଏ ତୃପ୍ତି ହେନା,ଚମ୍ପା,

            ଗଙ୍ଗଶିଉଳିର ମିଠା ମହକରେ,

ପିଜୁଳି ,ଆତ ,ଆଖୁ ଖାଇବା ମଜାଟା ଏଇ ଶୀତ ଦିନରେ 

                  ଭାରି ନିଆରା ସତରେ ,

ପେଟ ପୁରିଲେ ବି ମନ ପୁରେନା ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀର ହଳଦି

             ପତରଦିଆ ଏଣ୍ଡୁରି ପିଠାରେ ,

ଆହୁରି ମନ ଲୋଭେଇଯାଏ ମଣ୍ଡା ,ବରା,ଚକୁଳି, କାକରା 

            ଦେଖି ମଗୁଶିର ଗୁରୁବାରରେ ।

ପାର୍ବଣ୍ୟ ଋତୁର ପିଠାପଣା ,ରାବଣ ପୋଡି,ଆକାଶଦୀପ,

         ଆତସବାଜି ଛାପ ଛାଡିଯାଏ ହୃଦରେ ।

ଚଷାର ମନ ଧନ ପୁରିଉଠେ ଯେବେ ସୁନେଲି ଧାନକ୍ଷେତ

           ଚମକୁ ଥାଏ ଶୀତରାଣୀର ସ୍ପର୍ଶରେ ,

ସବୁଜ ଘାସରେ କୁନିକୁନି ପାଦ ଦିଓଟି ଗୋଡେଇ ଯାଏ

             ଟିକିଟିକି ପ୍ରଜାପତି ପଛରେ  । 

ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ଭିଡ ,ଖିରି ପୁରି, ଖେଚୁଡି, ଆମ୍ବିଳ, ମନ ହଜେଇ

                 ଦିଏ ନୂଆଖାଇ ପର୍ବରେ ,

ଶୀତ ଉପୁଜାଇ କୋବି, ମଟର, ପାଳଙ୍ଗ; ସବୁଜ ପରିବା 

             ସ୍ୱାଦ ଭରି ଦିଏ ଅତୃପ୍ତ ତୁଣ୍ଡରେ ।

ଆକର୍ଷଣୀୟ ପର୍ଯ୍ୟଟନର ଆନନ୍ଦ ଭେଦ  କରିଯାଏ

        ମରମେ ଶୀତରାଣୀର ଉପସ୍ଥିତିରେ ,

ବରଷଯାକର ଅଦେଖା ଅକୁହା କ୍ଷତ ଅଜାଣତେ ଶୁଖିଯାଏ

            ଏଇ ବୁଲାବୁଲି ଋତୁରେ ।

ଶୀତ ହିଁ ତ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟର ପ୍ରକୃତ ମିତ ଏଇ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପ୍ରଧାନ 

                ଆମ ଭାରତ ବର୍ଷରେ। 

 

ମନେ ପଡେ ସେ ଜାଡୁଆ ଖରା ପୁଇଁବା ,ପ୍ରାତଃ ଭ୍ରମଣରେ

       ସାଙ୍ଗ ଖୋଜିବା, ଗ୍ରୀଷ୍ମର ଅସହ୍ୟ ଝାଞ୍ଜିରେ ।