ସଂସାରଟା ଛଳନାର ଗନ୍ତାଘର

 ମୁଁ ଥିଲି ତମ ପ୍ରେମର ନାୟିକା

     ତମେ ଥିଲ ମୋ ମନର ରାଜକୁମାର

 କେତେ ଯେ ସପନ ଦେଖିଥିଲୁ ଦୁହେଁ

    ପରିସ୍ଥିତି ସବୁକୁ କରିଲା ଚୁର୍ ମାର  ।

 ପ୍ରେମଭରା ହୃଦୟରେ ସର୍ବଦା

     ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିଲ ଯେ ମୋତେ

 ଚାହାଣୀ କହୁଛି ଏବେ ତୁମର

      ଚିହ୍ନିଁ ନାହଁ ଯେପରି ସତେ ।

 ଭାବିନଥିଲି ତମେ ମୋ ପ୍ରତି

       କରିବ କେବେ କପଟ

 ମଧୁର ସ୍ମୃତି ଭାବନାର ପଶ୍ଚାତ୍ତାପରେ

        ଜୀବନ ହେଉଛି ଛଟପଟ ।

 ଏବେ ବୁଝୁଛି ପ୍ରତିଟି ଶଦ୍ଦ ଥିଲା

        ଛନ୍ଦ, ମିଥ୍ୟା ଓ ଛଳନାର  

 ମିଠା ମିଠା କଥା କହି ଭୁଲାଇଲ 

        ତମେ ବାହାରିଲା ବଡ ଚତୁର ।

 ସ୍ବଭାବ ସହ ବଦଳିଲା ରଙ୍ଗଢଙ୍ଗ

         ଦେଖି ମୋ ମନେପଶିଲା ଶଙ୍କା

 ଯେଉଁ ଚେହେରାକୁ କରୁଥିଲ ଆଲିଙ୍ଗନ

        ଏବେ ଦେଖିଲେ ମୁହଁ ହେଉଛି ବଙ୍କା ।

 ତମ ହୃଦୟର ଏହା କିଭଳି ଛଳନା

        ମନ ଜମା ବୁଝି ପାରୁନାହିଁ

 ଅପେକ୍ଷା ରତ ସର୍ବଦା ତମ ପ୍ରିୟତମା

         ବିଗତ ସଂପର୍କ ଫେରି ପାଇବା ପାଇଁ ।

 ତନମନ ଥରାଉଛି ମୋହର

          ତମ କଠୋର ନିଷ୍ପତ୍ତି ଭାବନା

 ସବୁ ପ୍ରତିସୃତି, ପ୍ରତିଜ୍ଞାକୁ ଭୁଲିଲ

          ଭରିଦେଲ ସଂସାରେ ମୋ ବେଦନା ।

 ଦିଶା ହୀନ ମୁହିଁ, କାହାକୁ କହିବି

          ଆପଣାର, କାହାକୁ ବା ପର 

  ସବୁ କିଛି ଲାଗୁଛି ମିଛ, ପ୍ରତାରଣା

          ସଂସାରଟା ଏକ ଛଳନାର ଗନ୍ତାଘର   ।