ଶେଷ ଉପପାଦ୍ୟ

ପବନ ଦୋଳିରେ ଆଉ

ଝୁଲିବାର ଯୁ ମୋର କାହିଁ ? 

ଖୋଲା ଆକାଶର ନୀଳିମା

କଳ କଳ ଛଳ ଛଳ ନଈ

ମୋ ପାଖରେ ଏବେ ଆଉ ନାହିଁ I

ମୋତେ ବାନ୍ଧି ଦେଇଛି ଦୁନାଆ

କି ମୁଁ ନିଜ ହାତେ ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିଛି,

ଝର୍କା ଖୋଲି ଦେଇ ଖାଲି

ଆକାଶର ଶୂନ୍ୟତା ଦେଖୁଛି I

କାହିଁକି ପଛକୁ ଆଉ ଫେରାଇବି ପାଦ,

ଆଗକୁ ଚାହଁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ

ସରିଯିବ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆୟୁଷ

ଭାବୁଛି ଏବେ ତିଆରିବି 

ଜୀବନର ନୂଆ ଏକ ଛନ୍ଦ I

ମୁଁ ଆଉ ମୁଁ ହୋଇ ନାହିଁ

କିଏ କିଏ ମୋତେ ସବୁ ଦେଲେଣି ମେଲାଣି,

ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଦେଖ

ମୋର ଏକ ଛାଇ ଦିଶିଲାଣି I