କଳଙ୍କ

ପୂଣ୍ୟ ସାଗରିକା ମଥାର ଚନ୍ଦ୍ରିକା 

           ନାରୀ ନାମ୍ନୀ ନିଳୋତ୍ପଳା ,

ପୁରୁଷ ପ୍ରେମିକା ପ୍ରୀତିର ନାୟିକା

            ପ୍ରେମିକଙ୍କ ପ୍ରୀତି ବାଳା ।

ନର ବିଶ୍ଵାସରେ ନାରୀ ନିଃଶ୍ଵାସରେ

            ଅଘଟଣ ଘଟଣାରେ ,

କାରୁଣ୍ୟ ଚିତ୍କାର ଆର୍ତ୍ତନାଦ ସ୍ଵର

           ଶୁଭେ ଆଜି ସମାଜରେ ।

ପୁରୁଷ ହସଇ ପ୍ରଲୋଭନ ଦେଇ

            କଲିଜା ନିଏ ଚୋରେଇ ,

ନାରୀ କଳାଜାଇ ବଦଳେଇ ଦେଇ

            କଳଙ୍କ ଦିଏ ପିନ୍ଧେଇ ।

ପ୍ରେମ ପିତାମ୍ବରୀ ଚନ୍ଦ୍ରିକା ମୟୁରୀ

             ଦିଅନ୍ତି ଯତ୍ନେ ସଜାଇ ,

ସିନ୍ଦୂର ବଦଳେ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଜଳେ

             କଳଙ୍କେ ମଥା ଭିଜଇ ।

        

ପୀଡ଼ିତ ସଭ୍ୟତା ପୁରୁଷ ଉଗ୍ରତା

            ଆଗ୍ନେୟର ରୂପ ନିଏ ,

ନାରୀର ଗଳାରେ ନୀଳ ଜହରରେ

             ବିଷ ମୁନ୍ଦିଏ ପିଆଏ ।

ପଦ୍ମ ଫୁଲ ଲୋଭେ ଟାଣି ନେବେ ଆଗେ

            ଅଥଳ ପାଣି ଭିତରେ ,

କଙ୍କାଳ ମିଳିବ ଅସ୍ତିତ୍ବ ଲିଭିବ

            ରକ୍ତ ମୁଖା ସକାଳରେ ‌।

ପ୍ରେମରେ, ପ୍ରେମରେ ରଙ୍ଗୀନ୍ ସ୍ୱପ୍ନରେ

            ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ଦେଇ ,

ଅସ୍ମିତାଙ୍କ ମୃଦୁ ନିରୀହତା ହେତୁ

           ରକ୍ତ, ମାଂସ ଦେବେ ଖାଇ ।

ଆଡମ୍ବର ଆଖି ଛଳନାର ସାକ୍ଷୀ 

          ବେବିନା, ଅରୁଣା , କେତେ,

ନିର୍ଭୟା , ଦାମିନୀ ପୁଣି ଛବିରାଣୀ

           ମଲ୍ଲିକାଙ୍କ ଲହୁ ଯେତେ ।

ବିଟପ ପୁରୁଷ ମରେ ନାହିଁ ଶୋଷ

          ବଳାତ୍କାର କରି ମାରେ ,

ମୁକ୍ତି ଶୋଭାଯାତ୍ରା ହୁଏ ମହାଯାତ୍ରା

           ନାରୀ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ।