ନିନ୍ଦା ବାଜଣା

ଯାଇଥିଲେ ଜଣେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ବ୍ଯକ୍ତି 

ତୋହର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ, 

କଟକଣା ଯୋଗୁ ପୋଲିସ ଜଗିଛି

ବାଟ ଯେ ଛାଡିଲେ ନାହିଁ ।

ରାଗ ଗରଗର ହୋଇ ବୀରବର 

ନିଜର ପଦବୀ ବଳେ,

ରୋକ୍ ଲଗାଇଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ 

କେହି ନ ଯିବେ ଗାଡିରେ ।

ବୁଢା ବୁଢୀ ଯେତେ ଆସୁଥିଲେ ତୋର

ଦର୍ଶନ କରିବା ପାଇଁ,

ମନ୍ଦିର ପ୍ରଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଥିଲା

ମାଗଣାରେ ଗାଡି ଦେଇ । 

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ହେଉ ଅବା ବରଷା କାଳରେ 

ହୋଇବେ ନାହିଁ ଅତିଷ୍ଠ, 

ପାର୍କିଂ ଯାଗାରୁ ମନ୍ଦିର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 

ଚାଲିବାଟା ବଡ କଷ୍ଟ ।

ବୃଦ୍ଧ ବୟସରେ ରୋଗ କବଳରେ 

କେମିତି ଦେଖିବେ ତୋତେ, 

କୋଟିପତି ବାବୁ ଅପମାନ ଭାବି 

ଦେଲେଣି ଯନ୍ତ୍ରଣା ଯେତେ ।

ତୋ ପାଖରେ ପରା ସମସ୍ତେ ସମାନ 

ବଡ ଛୋଟ କିଆଁ ହୁଏ,

ପଦବୀଧାରୀଙ୍କ ଗାଡି ଗଡିଯାଏ

ତୋ ସିଂହଦୁଆର ଯାଏ ।

ଗରିବଟି ପରା ଚାଲି ଚାଲି ଯାଏ

ତତଲା ପିଚୁ ପଥିକ, 

ବୃଦ୍ଧ ଶିଶୁଙ୍କର ଗୋଡ ଚଳେ ନାହିଁ 

ପାଆନ୍ତି କଷ୍ଟ ଅନେକ ।

କିଭଳି ବିଚାର ତୋହର କାଳିଆ 

ମୋତେ ତ ଲାଗୁଛି ଦୁଃଖ, 

ତାଙ୍କ ଦାନା ପାଣିରେ ମନ୍ଦିର ଚଳେ 

ସେଥିକି ତୋର ଏ ମୁଖ ।

ଭକତ ଜନଙ୍କ ଭକ୍ତି ଭାବ ତୋତେ

ଅଡୁଆ ଲାଗୁଛି ପରା,

ତେଣୁ ତୋ ବିଚାର ବଦଳି ଯାଉଛି 

କରିଛୁବୋଲି ଆସରା ।

ଜଗତ ଜନଙ୍କ ଆସରା ଯିଏ ସେ

ନିଜେ ଆସରାରେ ଅଛି,

ତେଣୁ କରି ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଆଜି

ମୁହଁଟା ଯାଇଛି ଶୁଖି ।

ସମାନ ବିଚାର କରିଦେ କାଳିଆ 

ବଡ ଛୋଟ କେହି ନାହିଁ, 

ତୋ ଆଗରେ ସବୁ ଭକ୍ତ ତୁହି ପରା

ବସିଛୁ ଜଗତ ସାଇଁ ।