ଜୀବନର ମୂଲ୍ୟବୋଧ

ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ ପଶାରିଛି ହାତ

ଜୀବନ ଜୀବିକା ପାଇଁ

ଅନିଶ୍ଚିତତାରେ ଜୀବିକା ମୋହର

ଜୀବନର ମୂଲ୍ଯ ନାହିଁ।

ଯେବେ ଜାଣିଗଲି ମୂଲ୍ଯବୋଧ ହେଲା

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରକୁ ଗଲି ଧାଇଁ

ଧକ୍କା ଲହଡିର ପଡି ଉଠି ଗଲି

ଦିଅଁ ଦରଶନ ପାଇଁ ।

ତୋ ଚକାଆଖିରେ ମୋ ଆଖି ମିଶିଲା

ସବୁ ଗଲି ମନୁ ଭୁଲି

କେବଳ ତୋ ଆଖି ରହିଗଲା ଲାଖି

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ବୋଲି ।

ଅସାର ଜୀବନ ଜୀଇବା ଅପେକ୍ଷା

ତୋ ପଦେ ଗଲି ଶରଣ

ଏ ଭବ ସାଗରୁ ପାପ ପୂଣ୍ଯ ଠାରୁ

ରକ୍ଷାକର ନାରାୟଣ ।