ସୁମିଷ୍ଟ ଜହର

ଝରି ପଡୁଛି ଖରାର ନିଆଁ ଝୁଲ

ଗଛରେ ପତ୍ରରେ ଫୁଲରେ ଫଳରେ

ଜହରର ମିଠା ମିଠା ସ୍ୱାଦ

ମୋ ଭିତରେ ବହିଲାଣି ଅଣଚାଷ ବାଆ I

ପବନ ଦୋଳିରେ ଆଉ

ଝୁଲିବାର ଯୁ ମୋର କାହିଁ

ଖୋଲା ଆକାଶ, 

କଳ କଳ ଛଳ ଛଳ ନଈ

ମୋ ହାତରେ ଏବେ ଆଉ ନାହିଁ I

ମୋତେ ବାନ୍ଧି ଦେଇଛି ଦୁନିଆ

କି ମୁଁ ନିଜ ହାତେ ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିଛି,

ଝର୍କା ଖୋଲି ଦେଇ ଖାଲି

ଆକାଶର ନୀଳିମା ଦେଖୁଛି I

କାହିଁକି ଆଗକୁ ଆଉ ବଢାଇବି ପାଦ

ପଛକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ

ସରିଯିବ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆୟୁଷ

ବିଷବଳୟରେ ମୋତେ ଜୀଇଁବାକୁ ହେବ I

ମୋତେ ଥରେ ଚାହିଁ ଦେଖ

ମୁଁ ଆଉ ମୁଁ ହୋଇ ନାହିଁ

ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡରେ ଏବେ

ମୋର ଏକ ଚଳମାନ ଛାଇ ଦିଶିଲାଣି I