ମୃତ୍ୟୁର କରାଳ ଚିତ୍ର

ହଳାହଳ ବିଷ ଝରେ ଧରଣୀ ବକ୍ଷରେ 

ବିକଳାଙ୍ଗ ହୁଏ ଧରା ମାନବ ହାତରେ ।

ସ୍ୱାର୍ଥୀ ମଣିଷ ଆଜି ସ୍ୱାର୍ଥ ଲାଳସାରେ 

ପ୍ରକୃତିରୁ ଲୁଟୁଅଛି ସର୍ବସ୍ବ ଅଚିରେ ।

ପଶୁପକ୍ଷୀ, ବୃକ୍ଷଲତା ,ପର୍ବତ ଓ ନଦୀ 

ସବୁକିଛି ଏ' ମଣିଷ ହାତେ ଖେଳୁଛନ୍ତି ।

ଯେଉଁଠାରୁ ଝରୁଥିଲା ଅମୃତର ଧାରା

ସେ ସ୍ଥାନ ପାଲଟିଲାଣି ମରୁଭୂମି ପରା ।

ବୃକ୍ଷଲତା ସଫାକରି ଗଢ଼େ ଅଟ୍ଟାଳିକା 

ମଉନେ ଝରାନ୍ତି ଲୁହ ପଶୁପକ୍ଷୀ ଏକା ।

ସ୍ୱାର୍ଥୀ ମଣିଷ ଛାଡ଼ୁନି ପଥର ଓ ବାଲି 

ଛିନ୍ନ ଭିନ୍ନ କରି ଲୁଟେ ପର୍ବତର ଲାଲି ।

ଜୀବଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୋଲି ଆଖ୍ୟା ପାଇଛି ମାନବ 

ମାନବ ଆଜି ହେଲାଣି ବିଭତ୍ସ ଦାନବ ।

ପ୍ରକୃତି , କନ୍ୟା ଠୁଁ ନେଇ ସବୁ ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ 

କଦାକାର , କଳଙ୍କିତ ସବୁ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ।

ଏ' ମଣିଷ ଏହି ଲୀଳା ନହୋଇଲେ ଅନ୍ତ 

ପ୍ରଳୟ ଆଣିବ ସାଥେ ନେଇ ଏ' ଜଗତ ।

ସେତେବେଳେ କାହା ଲୁହ ନଦେଖିବେ କେହି

ମୃତ୍ୟୁର କରାଳ ଚିତ୍ର ଦେଖିବେନି ରହି ।