ଶେଷ ଫଗୁଣର ଚିଠ

ଶେଷ ଫଗୁଣର ପତ୍ରରେ ବାସନ୍ତୀ,

ଲେଖିଛି ପ୍ରୀତିର ଚିଠି

ଭାବନାରେ ସିଏ ବନ୍ଧା ପଡିଯାଇ

ଲେଖିତ ପାରିନି ଇତି ।

ପଲ୍ଲବିତ ତରୁ ଶାଖାରେ କୋଇଲି

ଗାଉଛି ପଞ୍ଚମ ସୁରେ

ବିରହ ମନଟା ଚହଲି ଉଠୁଛି 

ଥାଇ ପ୍ରିୟ ଠାରୁ ଦୂରେ

ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ହସୁଛି ମୁ ଭିଜି

ପ୍ରିୟ ବିନା ବିତେ ରାତି ।

ମନ ଅଗଣାରେ କିଏ ଧୀରେ ଧୀରେ

ଡାକି ଦେଇ ଯାଏ ଛପି

ଚମକି ଚାହୁଛି ପ୍ରିୟତ୍ତମ କେବେ

ମୋ ଗଣ୍ଡେ ଚୁମ୍ବନ ଆଙ୍କି

କୋଳେଇ ନେଇ ମୋ ମନ ଅବୁଝା ମନକୁ

ବୁକେ ମଥା ଦେବି ଥାପି ।