ଶେଷ ଅନୁରୋଧ

ବିରହ ମନରେ ଭରା ଜୀବନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ

ଭାବନାରେ ବହିଯାଏ ସ୍ମୃତି ନଦୀ ଧାରେ,

ଢେଉ ଖେଳେ କିଛି ବ୍ୟଥା ହୃଦୟ ଭିତରେ 

ଏ' ମନ ଅଡୁଆ କଥା ଲେଖେ କଲମରେ ।

ଖୋଜି ନାହିଁ ବରଗଛ ସୁଶୀତଳ ଛାଇ

କୁହୁଳା ଧୁଆଁର ମୁହଁ ନିରସ ଲାଗଇ ,

ଭିତରେ , ବାହାରେ ଖାଲି ଉଡୁଅଛି ଧୂଳି 

ସତେ ଯେହ୍ନେ ନାଟକର ବିଦ୍ରୋହ ଖେଳାଳି ।

ଜୀବନଟା ଅଧା ଗଲା କୂପ ମଧ୍ୟେ ରହି 

ସଂସାରର ଲମ୍ବା ପଥେ ନିଜକୁ ହଜେଇ ,

ଲୋଡ଼େ ଯେବେ ଆପଣାର ଆପଣା ମଙ୍ଗଳ

ଦୁନିଆରୁ ମିଳେ ମିଥ୍ୟା ଅପବାଦ ରୋଳ ।

ଉତ୍ସବରେ ଭାଇଚାରା ପ୍ରଦୂଷଣ ଘୋର 

ଦେଖିଲି ଯା ' ଈର୍ଷା ନଳେ ଭାବ ତୋର ମୋର ,

ଆପଣାର ବୋଲି କହି ସଂକୀର୍ତ୍ତନ ଦଳ

ପେଇଥାନ୍ତି ମିଠା ମିଠା ବିଷାକ୍ତର ଜଳ ।

ଏଠି ଖାଲି ମୁଖା ପିନ୍ଧା ଦେଖାଣିଆ ପ୍ରୀତି 

ହାଏରେ.. ମଣିଷ କେତେ ମିଛ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ,

ଧର୍ମ, କର୍ମ, ଭକ୍ତି , ଉକ୍ତି ସବୁ ଦେଖାଣିଆ

ଛଳନା ଚାଦର ଢାଙ୍କି ଚାଲୁଛି ଦୁନିଆ ।

 ଦେଖାଣିଆ ମନ ମଧ୍ୟେ ସନ୍ଦେହର ବିଷ

ପ୍ରକୃତ ସ୍ନେହ, ବନ୍ଧନ ଆଜି ଶହେ କୋଶ ,

ସଂସାରରେ ବଢିଚାଲେ ଶୋଷ ଆଉ ଭୋକ

ଜୀବନରେ ଥମିଯାଏ ଆଶାର ଆଲୋକ ।

ବାଟବଣା ହୋଇଗଲେ ମନ ଅନ୍ତରାଳେ

ନିଷ୍କପଟ ହୃଦୟଟେ ଖୋଜେ ଆଖି ତଳେ ,

ଦାନ୍ତ ଦେଖା ବଦଳରେ ଦାନ୍ତକୁ ଦେଖେଇ

ଦର୍ପଣଟା ଚିଡାଏ ମୋ ' ଅସ୍ତିତ୍ବକୁ ନେଇ ।

ଶେଷ ଅନୁରୋଧ ମୋର ବିଶ୍ୱ ବିଧାତାକୁ

ଶୀତଳ,ଆଲୋକ ଦିଅ ଅଶାନ୍ତ ମନକୁ ,

ମିଛ ଦୁନିଆରୁ ପ୍ରଭୁ ମୁକ୍ତି ଦିଅ ମତେ 

ପୁନର୍ଜନ୍ମ ଦେବ ନାହିଁ ଆଉ ଏ ' ଜଗତେ ।