ଶବ୍ଦର ହୋଲି

ଭାବନା ସବୁ ଯେତେବେଳେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳନ୍ତି 

ଦଳି ଚକଟି ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ହୋଇ ପଡ଼ନ୍ତି

ତାଙ୍କୁ ସରଳାର୍ଥରେ ଛନ୍ଦି,ଶବ୍ଦର ମୋତିରେ ଗୁନ୍ଥି

ଜୀବନ୍ୟାସ ପାଏ ନୂଆ ଅବୟବଟିଏ

ନୂଆ କିଛି ନ ଥାଏ ସେମିତି ପ୍ରକୃତରେ

ବିସ୍ମୃତ କିଛି ଘଟଣା ଯେତେବେଳେ

ଅବେଳରେ ଚେଇଁ ଉଠନ୍ତି ସୁପ୍ତ ଅବସ୍ଥାରୁ

କବିଟିଏ ହୋଲି ଖେଳେ ସ୍ୟାହିର ଦାଗରେ।

ବିଶ୍ୱାସ କର !

ଅଚିହ୍ନା ଭାବନା ଖୁବ୍ କମ୍ ଥାଆନ୍ତି ସେଠି

ବେଶୀ ଥାଏ ଜର୍ଜରିତ ପ୍ରଳାପ

ଅନ୍ତରଙ୍ଗ କମ୍ ଥିବ,ବେଶୀ ଅକୁହା ଆଳାପ।

ଯଦି ଏତେ ସହଜ ହୁଅନ୍ତା

ଅବିବେକୀ ମଣିଷର ମନ ପଢ଼ିବା

ଲୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ ହୋଇଯାଆନ୍ତା ଯେ !

ଭାବନାକୁ ଶବ୍ଦରେ ପ୍ରକାଶ କରିବା।

ଦେଖିନ କି ?

ଭୋକର ଶିକାର ମଣିଷକୁ ହାତ ପାତିବାର

ଅତୃପ୍ତ ମନ ଏଠି ଜଳନ୍ତା ନିଆଁ ଅଙ୍ଗାର

ଇପ୍ସିତ, ପ୍ରାପ୍ତି ନ ହେବା ଯାଏ

ଅହରହ ରଚୁଥିବ ଗୋଲକଧନ୍ଦାର ଖେଳ।