ସେ

ସେ ଥିଲେ ମ ।

ଏଇଠି ଏବେ ଏବେ ବାହାରି ଗଲେ ।

ସେ ଆସିବେ ।

ଦିନେ ନା ଦିନେ 

ଆସିବେ କହୁଥିଲେ ତ।

ସେ ଅଛନ୍ତି ବୋଧେ ।

ଆମ ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି କି !

ସେ ଲୁଚିଛନ୍ତି ହୃଦୟ କନ୍ଦରରେ ।

ଆମେ ଖୋଜୁଛୁ ସାରା ସଂସାରେ ।

ନିରାକାର କୁ ଆକାର ଦିଅ 

ଭୋକିଲା କୁ କିଛି ନାହିଁ ତ ପାଣି ମୁନ୍ଦାଏ ଦେଇ ଦେଖ

ହସଟେ ନିଷ୍କପଟ ହେଇ ବୁଣିଦିଅ 

ଦେଖ, ଦେଖ କେମିତି ହସ ମଞ୍ଜି କେତେ ଜଣଙ୍କୁ କଥାକୁହା ଶିଖଉଛି ।

ମୁଣ୍ଡ ଝୁଲେଇ ଶବ ସବୁ ଚାଲୁଥିଲେ 

ସେଠି ସଞିବନୀ ସିନ୍ଚୁଛି ।।

ଭାରି ଅଭାବ ଏବେ ଏବେ 

ମନର, ଶ୍ରଦ୍ଧା ର,ବିଶ୍ବାସ ର

ଅଣନିଶ୍ବାସୀ ' ସେ ' ଆମ ଭିତରେ ହି 

ନିଃଶବ୍ଦ ରେ !

ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ସେ ତ ଜନ୍ମୁଛନ୍ତି 

ଏଠି ସେଠି ସବୁଠି 

ସହସ୍ର ସତ୍ତା ରେ ,

ଖାଲି ତୁମକୁ ସାନିଧ୍ଯ ଦେବା ଇଛ୍ଛା ରେ ।

ତୁମେ ହି ତ ଅଣଦେଖା କରି 

ପେଲିଚାଲିଛ 

ତାଙ୍କ ବଢେଇଥିବା ହାତ

ତୁମ ଆଡୁ।

ବାଟ ଛାଡ ।

ଛାଡିଲେ ସିନା ସେ ଆସିବେ 

ଭେଦି ତୁମ ଅହଂ ର ଦରଜା 

ଏତେ କଡା କରି କିଳିଲେ ହବ କି 

ଶ୍ବେତ ସୂକ୍ଷ୍ମପରଦା ?

ଏତେ ଭେଳିକି ରେ ଭଳି ହେଇ

ତୁମେ ହି ତ ତାଙ୍କୁ ଭୁଲିଗଲ ।

ସେ ତ କେବେଠୁ ସେଇଠି ଠିଆ ହେଇଛନ୍ତି 

ଯୋଉଠି ଛାଡିଆସିଥିଲ ।

ପଛକୁ ନ ଫେରିଛ ଯଦି ତୁମେ

ଦୋଷ କଣ ତାଙ୍କର ?

ଝୁଣ୍ଟିଲା ବେଳେ, ଆଣ୍ଟିଲା ବେଳେ,ଜୁଝିଲା ବେଳେ

ଖାଲି ତାଙ୍କୁ ଖୋଜିଛ ନା ।

କେବେ ଥରେ ଖୋଜିଛ କି 

ହସିଲା ବେଳେ ,

ମନର ଡଙ୍ଗାରେ ରଙ୍ଗ ଲଦି 

ଖୁସିର ନଈ ପାରି କଲା ବେଳେ?

ତଥାପି ସେ ସେଇଠି ଠିଆ 

ସେବେଠୁ ।

ତମାମ କାଳ ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ ।।

ଏବେ ବି ସମୟ କହୁଛି 

ଫେରିପାର, 

ନେଇପାର ନିଷ୍ପତ୍ତି 

ତାଙ୍କର ହେବାର ।

ଦେଖ କଣ ପାରୁଛ ?