ସଦା ପ୍ରସାରିତ ହାତ ମୋହର

ସକାଳ ହଉ ନହଉଣୁ ଭିକ୍ଷା ପାତ୍ର ଧରି,

ଚାଲି ଆସୁଅଛି ତୁମରି ଦ୍ଵାରେ l

କବାଟ ଖଟ ଖଟ କରି ନିତି ବ୍ୟାଘାତ,

ଘଟାଉଛି ତୁମ ସୁନିଦ୍ରାରେ l

ଯାହା ଦେଇଅଛ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁକି ଏ ସଂସାରେ,

ସେତକ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ ମୋ ମତରେ l

ତେଣୁ ଚାଲି ଆସିଲି ବି ଆଜି ସବୁଦିନ ପରି,

ଆଉ ଅଧିକ କିଛି ପାଇବା ଆଶାରେ l

କିନ୍ତୁ ଆଜି ବାଟରେ ଆସିଲା ବେଳେ ଦେଖିଲି,

ଆଖି ନଥିବା ଲୋକଟିଏ ମାଗିଲା କିଛି ତାକୁ ଦବାକୁ l

କଣ ବା ଦେଇଥାନ୍ତି, ମୁଁ ତ ଯାଉଛି ମାଗିବାକୁ ତୁମକୁ l

ପରେ ପରେ ଦେଖିଲି ଏକ ଗୋଡ ନଥିବା ଲୋକ ଟିଏ ,

ଅସହାୟ ଚାଲି ଦେଖି ତାର ପାଟିରୁ ବାହାରି ଗଲା ହାଏ l

ଛୋଟେଇ ଛୋଟେଇ ଚାଲି ଆସୁଅଛି ମୋ ପାଖକୁ,

ବିକଳେ ମାଗୁଅଛି କିଛି ଦି ମୁଠା ଖାଇବାକୁ ଦବାକୁ l

ଆଉ କିଛି ବାଟ ଆସିଲା ପରେ, ଏକ ହସ୍ତ ନଥିବା ଲୋକଟିଏ l

ଗୋଟିଏ ହାତରେ ବ୍ୟାକୁଳ ମନରେ,

ମାଗୁଥିଲା କିଛି ଆଜିକ ବଞ୍ଚିଯିବା ଆଶାରେ l

ନିଜକୁ ତତକ୍ଷଣାତ ଚାହିଁ ପଡ଼ିଗଲି ଭ୍ରମରେ,

ଏସବୁ ତ ଅଛି ମୋ ପାଖରେ, କାହିଁକି ଯାଉଛି ତୁମ ଦୁଆରେ l

ଏବେ ଏତେ ବାଟ ଆସି ଫେରି ଯିବି କଣ, ତୁମକୁ ଦର୍ଶନ ନକରି,

ନା! ଥରେ ଦେଖି ଦେଇ କ୍ଷମା ପ୍ରାର୍ଥନା କରିନେବି ସତ୍ଵରେ l

ଏବେ ଭାବୁଛି ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ମତେ ବହୁତ ଦେଇଛ,

ମୁଲ୍ୟବାନ ଏ ହାତ ଗୋଡ ଆଖି କାନ ସତରେ l

ଏବେ ମୋ ପାଇଁ ନୁହେଁ ଏମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମାଗିବାକୁ ଭାବୁଛି,

କ୍ଷମା କର ମତେ ତୁମେ ଦେଇଥିବା ଦାନକୁ ଉପଯୋଗ ନକରି,

ଆସୁଥିଲି ମାଗିବାକୁ କିଛି ଅଧିକ ଲୋଭରେ l

କ୍ଷମା ଦେଇ ମୋର ଏ ଧୃଷ୍ଟତାକୁ,

ଦିଅ କିଛି ଏମାନଙ୍କ ଝୋଲିରେ l

ମୁଁ ଯାହା ଦେବି ସେମାନଙ୍କୁ ଦାନରେ କେବଳ ଦିନକ ପାଇଁ,

କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଦୟା କଲେ ସବୁଦିନ ଦୁଃଖ ତାଙ୍କ ଯିବ ଦୂରେଇ l

ଏତିକି ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଫେରୁଅଛି ଆଜି,

ଆଉ ଆସି କେବେ, ହଇରାଣ କରିବି ନାହିଁ l

ଯାହା ଦେଇ ଅଛ ମତେ ତାର କରି ସଦୁପୋଯୋଗ,

ଏ ସଂସାରର ସେବା ଦ୍ଵାରା କରିବି ଉପଭୋଗ ।