ସବୁ କଳା ତାଙ୍କୁ ଜଣା

ଏଥରକ ତାଙ୍କ ଦେଖା ପାଇଲେ ମୁଁ

କହିବିନି କିଛି କଥା ,

ତୁନି ହୋଇ ସଖି-ରହିବି ଭାବିଛି

ତଳକୁ ପୋତିକି ମଥା ।

ଏଡ଼ିକି ସେ ଲମ୍ପଟିଆ.....

ଦେଖିଛି,ସେଦିନ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ କୁଞ୍ଜେ

ଯାଇ-ହୋଇଥିଲେ ଠିଆ ।

ତୁମେ ମୋର ପ୍ରାଣ,ତୁମେ ମୋ ସମ୍ମାନ

କହି ଭଣ୍ଡୁଛନ୍ତି ମିଛେ ,

ମୋ ଅଗୋଚରରେ ଘୂରି ବୁଲୁଛନ୍ତି

ଆନ ଗୋପିଙ୍କର ପଛେ ।

ମୁଁ ସିନା ସରଳ ବୋଲି.....

ମନ,ପ୍ରାଣ ତାଙ୍କୁ ଅରପି ଦେଇଛି

ଚଟୋଳ କଥାରେ ଭୁଲି ।

ତାଙ୍କ ମନେ ଯଦି ଏତେକଥା ଥିଲା

ଦେଉଥିଲେ କିଆଁ ଆଶା ,

ଦେଖାହେଲେ ତାଙ୍କୁ କି ଉତ୍ତର ଦେବି

ଖୋଜି ପାଉନାହିଁ ଭାଷା ।

ନୁହଁନ୍ତି ସେ ବୁଦ୍ଧିହୀନ.....

ଆନ କାର୍ଯ୍ୟ ଲାଗି ଯାଇଥିଲେ କହି

ଭୁଲାଇ ଦେବେ ମୋ ମନ ।

ଯେଉଁଦିନ ଠାରୁ ମନ ଦେଇଅଛି

ତାଙ୍କୁ ମୁଁ ନିଜର ଭାବି ,

ମାନ,ଅଭିମାନ ଯାହା କରିଲେ ବି

କହନ୍ତିନି କିଛି ରାଗି ।

ସବୁ କଳା ତାଙ୍କୁ ଜଣା.....

ମାନ କଲେ ସଖି ,କହ କି ପାଇବି

ଦୁଃଖ ତ ନୋହିବ ଊଣା !

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ ।