ସାଥି ଆସିଲ ଜୀବନେ ମୋର

ବାଙ୍କ ଚାହାଣୀ ରେ ମନ ମୋହିନେଲ

ହୃଦୟେ ମହୋର ପସି 

ହୃଦୟ ଟା ମୋର ଖାଲି ପଡିଥିଲା 

ପୁରଣ କରିଲ ଆସି ।

ମହୁ ଝରା କଥା ଆସି ବଖାଣିଲ 

ପ୍ରେମ ରେ ଗଲି ମୁଁ ରସି

କୋକିଳ ପରାୟେ ମିଠା ଗୀତ ଗାଇ

କହି ଦେଲ ହସି ହସି ।

ଚନ୍ଦ୍ରମା ପରାୟେ ତୁମ ରୂପ ରେଖ 

ଦେଖି ରାଜ ହଂସି ପରି ଚାଲି

ନୟନ ରେ ମତେ ଠାରି ଦେଲ ସତେ

ଶୂନ୍ୟ ରେ ମୁଁ ହଜି ଗଲି ।

ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନ ରେ ଛନ୍ଦି ଦେଲ ସଖି

ହୃଦୟେ ଗଢି ମନ୍ଦିର

ସେ ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ନୀତି ସଜେଇବ

ଗୁନ୍ଥି ନାନା ପୁଷ୍ପ ହାର ।

ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ସାଥେ ଥିବ ପ୍ରିୟେ

ଚାଲୁ ଥିବି ଯେତେ ପଥ 

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ଟି ଶେଷ ହେବା ଯାଏଁ

ଧରି ଚାଲୁ ଥିବ ହାତ ।

ଆସୁ ଯେତେ ଝଡ଼ ବତାସ ପବନ

ଡରି ଯିବନି ହେ ସାଥି

ଆପେ ଚାଲିଯବ ଝଡ ଓ ପବନ

କରି ପାରିବନି କିଛି କ୍ଷତି ।