ମାୟା ରୂପେ ମହାପ୍ରଭୁ

ମାୟା ରୂପ ଧରି ଆସିଲ କି ପ୍ରଭୁ

ଆଉ ଶୋଷଣ କରିବ କେତେ

ଆସିଛ କି ଗୋପନେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟମଣ୍ଡଳକୁ

ପାପି ବିନାଶିବା ନିମନ୍ତେ ।

କେତେ ଯେ ମାନବ ଅସାହ୍ୟବସ୍ଥାରେ

ଛାଡ଼ି ଦେଇ କୁଟୁମ୍ବ ଜଞ୍ଜାଳ

କଅଁଳ ଶିଶୁଟି କେମିତି ବଞ୍ଚିବ

କାନ୍ଦୁଛି ହୋଇ ବ୍ୟାକୁଳ ।

ହିଂସା ଅହଂକାର ଲୋଭ ମାୟା କରି

ତୁଚ୍ଛାରେ ହେଉଛି ଘାଣ୍ଟି 

ଅତ୍ୟାଚାର ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଥିବା ଦେଖି

ନେଉଛ କି ଚିପି ତଣ୍ଟି ।

ତଥାପି ମଣିଷ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୁଝିନି

କାହିଁକି କରୁଛି ପାପ

ହିଂସ୍ର ଜନ୍ତୁ ପରି କ୍ରୋଧରେ ଗର୍ଜିଣ

ଭାଷନ୍ତେ ହୋଇ ଉତ୍ତପ୍ତ ।

ଏମିତି ଦୀନକେ ଦେଖି ନ ଥିଲେ କେବେ

ଭୂମଣ୍ଡଳେ ଯେତେ ଜନ

ନିକଟେ ଥାଇକି କିଏ କାହାକୁ

ବଞ୍ଚେଇ ପାରିଲେ ନି କେହି ପ୍ରାଣ ।

ନାନା ଦ୍ରବ୍ୟ ମାନ ଲାଳସା ରେ ଖାଇ

ଶାନ୍ତି କଲେ ନିଜ ଉଦର

ନିଜ ବାପା, ମାଁ ,ପତ୍ନୀ, ସନ୍ତାନକୁ ତେଜ୍ୟା କରି

ପର କଳତ୍ର ରଖିଲେ ନିଜ ସଦର ।

ସହିଣ ପାରିଣ ସ୍ଵୟଂ ଭଗବାନ 

କରୋନା ରୂପେ ଅବତରି

ରକ୍ତ କୁ ଶୋଷିଣ ଛିନ୍ନ ଭିନ୍ନ କରି

ପାପିଷ୍ଠ ଙ୍କୁ ଦେବେ ତାରି ।

ଏଧରା ମଣ୍ଡଳେ ଜନମ ଲୋଭିଣ

ମାତା ପିତା ସେବା କର 

ମାତା ପିତା ଗୁରୁ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦେବତା

ତାଙ୍କରି କୃପା ଅପାର ।

ବେଳ ଗଡି ଯାଉଅଛି କୁ କର୍ମ କରନି

ଏବେ ଠୁ ଯାଅ ସୁଧୁରି 

ହରିନାମ ଗାନ କର ବାୟା ମନ

ଏ ଭୂମଣ୍ଡଳୁ ହେବ ପାରି ।