ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି ଆହେ ପ୍ରୀତି ଦିପାଳୀ

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ଅମାବାସ୍ୟା ତିଥି

ପ୍ରୀତିର ଦିପାଳୀ ଜଳେ

ଜ୍ୟୋତି ବିମଣ୍ଡିତ ଏହି ଦୀପାବଳୀ ପା

ସଂସ୍କୃତିର ସେତୁ ଟିଏ ।

ଦାନବ ମାରଣ ଭକତ ତାରଣ

ଶ୍ରୀରାମ ଫେରନ୍ତି ଘରେ

ଅଯୋଧ୍ୟା ବାସୀ ଯେ ପ୍ରୀତିର ଦୀପାଳୀ

ଜାଳିଥିଲେ ପ୍ରତି ଦ୍ୱାରେ ।

ଦେବ ଜ୍ୟୋତିରେ ଯେ ଅଯୋଧ୍ୟା ମଣ୍ଡିତ

ପ୍ରୀତିର ଦୀପାଳୀ ଜଳେ

ମନ ଗହନରେ ପ୍ରେମର ପ୍ରଦୀପ

ଦାଉ ଦାଉ ହେଉଥାଏ ।

ଅଯୋଧ୍ୟା ରେ ରାମ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ

କରିଥିଲେ ପିଣ୍ଡ ଦାନ

ପୂର୍ବ ପୂର୍ବେଶ୍ଵରୀ ସ୍ମରି ଯେ ଶ୍ରୀରାମ

ପୁରାଇଲେ ମନସ୍କାମ ।

ମାତୃ ରୂପିଣୀ ଯେ ଦୁର୍ଗତୀ ନାଶିନୀ

ଅସୁର ବିନାଶ ପରେ

ରକ୍ତ ବୀର୍ଯ୍ୟକୁ ଯେ ହତ କରିଥିଲେ

କ୍ରୋଧ ଜର୍ଜରିତ ଭରେ ।

କ୍ରୋଧ ଶାନ୍ତ ପାଇଁ କାଳୀ ମାତାଙ୍କର

ଶିବ କଲେ ଯେ ପ୍ରୟାସ

ଶିବ ଶକ୍ତି ମିଶି ଦେବ ଜ୍ୟୋତି ଦେଲେ

ଧରାକୁ କଲେ ମଣ୍ଡିତ ।

ଦ୍ଵାପର ଯୁଗରେ ନରକା ସୁରର

ବଧ ହୋଇ ଯିବା ପରେ

ଦ୍ଵାରକା ପୁରରେ ପ୍ରୀତିର ଦୀପାଳୀ

ଜଳିଥିଲା ପ୍ରତି ଦ୍ଵାରେ ।

ଦେବ ଜ୍ୟୋତିରେ ଯେ ଦ୍ଵାରକା ମଣ୍ଡିତ

ଧର୍ମ ଧ୍ଵଜା ଯେ ଉଡଇ

ଅନ୍ଧାରି ମନରେ ଆଲୋକ ବରଷା

ପ୍ରିତୀ ଝରଣା ଝରଇ ।

ତ୍ରେତୟାରେ ରାମ ପୂର୍ବେଶ୍ଵରୀ ଶ୍ରାଦ୍ଧ

କରିଥିଲେ ଅଯୋଧ୍ୟାରେ

ସଂସ୍କୃତି ସ୍ରୋତର ପ୍ଳାବନ ଧାରାରେ

ପୟା ଶ୍ରାଦ୍ଧ ଏ ଧରାରେ ।

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ପ୍ରତି ପାଖୁଡା ଯେ

ଜ୍ୟୋତିରେ ଜ୍ୟୋତିରେ ଭରା

ଦେବ ଦୁର୍ଲଭ ଏ ମାସରେ ହୁଅଇ

ଦୀପାବଳୀ ପ୍ରୀତିଝରା ।

ଦିବ୍ୟ ଦୀପାବଳୀ ଜ୍ୟୋତି ବିମଣ୍ଡିତ

ଦେବ ସୁଲଭ ଏ ଧାରା

ପ୍ରୀତି ଦୀପାବଳୀ ଅନ୍ଧାର ଲୁଚାଇ

ବରଷେ ଆଲୋକ ଧାରା ।

ସାତ୍ତ୍ଵିକ ଧାରାରେ ଧରଣୀ ପ୍ଳାବିତ

ଦୀପରେ ଦୀପାଳୀ ଜଳେ

ସବୁ ଧର୍ମର ଯେ ସମନ୍ଵୟ କଥା

ଏ ଦୀପାବଳୀ ବତାଏ ।

ଭାଇଚାରା ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରୀତିର ଦୀପାଳୀ

ସଙ୍ଗେ ନେଇ ଆସିଥାଏ

 ଶ୍ରଦ୍ଧା, ସମ୍ମାନ ଓ ସ୍ନେହ ବାରିଧାରା

ପରଶି ଯେ ଯାଉ ଥାଏ ।

ଦେବ ଜ୍ୟୋତି ଭରା ଆମ ଦୀପାବଳୀ

ସଂସ୍କୃତି ସୂତ୍ରରେ ବନ୍ଧା

ପ୍ରୀତି ଦୀପାଳୀରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ଘୃତ ଯେ

ଇନ୍ଧନ ଭାବରେ ଉଭା ।

ଅନୁରାଗ ଭରା ସଳିତାରେ ପରା

ପ୍ରୀତିର ଦୀପାଳୀ ଜଳେ

ଜଳି ଜଳି ସିଏ ଦୁର୍ଗୁଣକୁ ପରା

ଦୂରେଇ ଦେବାକୁ କହେ ।

ଦେବ ଜ୍ୟୋତି ଭରା ଆମ ଦୀପାବଳୀ

ଶ୍ରଦ୍ଧା, ତ୍ୟାଗ ମନ୍ତ୍ରେ ଭରା

ଅନ୍ୟକୁ ଆନନ୍ଦ ଦେବାର ଗାଥା ଯେ

ଏ ପର୍ବର ମୁଖ୍ୟ ବାର୍ତ୍ତା ।

ସାତ୍ତ୍ଵିକ ମାସର ଦୀପାବଳୀ ପରା

ଦେବ ଦୁର୍ଲଭତା ଭରା

ଚାଲ ସର୍ବେ ଆଜି ମାଟି ଦୀପେ ଆମେ

ଦୀପାବଳୀ ମନାଇବା ।

ସଂସ୍କୃତି ଧାରାର ମହିମାକୁ ଆମେ

ଭୁଲି ଯିବା ନାହିଁ କେବେ

ଉତ୍ସବ ପାଳିବା ପ୍ରୀତି ମୟ କରି

ଶାନ୍ତ କାନ୍ତ ମନୋଭାବେ ।

ଦୀପାବଳୀରେ ଯେ ପ୍ରଦୂଷଣ କଥା

କେବେ ଭୁଲି ଯିବା ନାହିଁ

ଉତ୍ତମ ମଣିଷ ହୋଇବା ଆମେ ହେ

ବିପଦ ଡାକିବା ନାହିଁ ।

ମାଟି ଦୀପ ଜାଳି ସାତ୍ତ୍ୱିକ ଚିତ୍ତରେ

ଆସ ହେ ଶପଥ ନେବା

ମନ ଗହନର ଅନ୍ଧାରୀ ଦିଗକୁ

ଆଲୋକରେ ଭରି ଦେବା ।

ଆହେ ଜଗଦୀଶ ଦିଅ ହେ ଆଶିଷ

ପାପରାଶି ଲିଭିଯାଉ 

ଆସୁରୀ ପ୍ରବୃତ୍ତି ବିଦାୟ ନେଉ ହେ

ଦେବ ଜ୍ୟୋତି ଭରି ଉଠୁ ।

ପ୍ରତି ପ୍ରାଣେ ଝରୁ ପ୍ରୀତିର ଝରଣା

ବିଶ୍ଵ ପ୍ରୀତିମୟ ହେଉ

ଶ୍ରଦ୍ଧା,ଦୟା, କ୍ଷମା, ତ୍ୟାଗର ବାସ୍ନାରେ

ଏ ଧରା ମହକୁ ଥାଉ ।