ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କବିତା

ଭ୍ରମର ଭଳି ମହୁ ଶୋଷିବା

ପ୍ରଜାପତିକୁ ବି ଜଣା

ଉଭୟ ପ୍ରତାରଣାରେ

ପରସ୍ପର ପରିପୂରକ

କିନ୍ତୁ..

କାହିଁକି ଏ ମନ କେଜାଣି

ପ୍ରଜାପତିକୁ ହିଁ ବେଶୀ ଭାବିଥାଏ |

ତାର ସବୁଜ କାନିରେ

ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିରଖି

ସାରା ଜୀବନ ଏମିତି ଛଟପଟ ହେଉଥାଏ |

ନା ଧରିହୁଏ

ନା ଭୁଲିହୁଏ l

ସେତ ମୋହିନୀ କନ୍ୟା

ମୋହନ ବଂଶୀରେ ସଭିଙ୍କୁ

ବଶୀଭୂତ କରି

ପୁଣି ଥରେ ଭୁଲିଯାଏ

ଠିକ ଏକ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କବିତା ଭଳି |

ଅପେକ୍ଷା ଓ ପରୀକ୍ଷା

ଏ ଦୁଇ ବି ଫିକାଲାଗେ

ନିତି ଆସେ ନିତି ଯାଏ

ଠିକ ଏଇ ସୂର୍ଯ୍ୟଭଳି |

କେବେ ଅମାବାସ୍ୟାରେ ଆଲୋକ ତ

କେବେ ପୁର୍ଣିମାରେ ବି

ପଶ୍ଚିମର ପାହାଡ଼ କଣରୁ ମାଡିଆସେ ଅନ୍ଧକାର

ପୁରା କରିବାକୁ ସେ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ କବିତାକୁ |

ହେଲେ ସେ କି ଦେଖିପାରେ 

ଅନନ୍ତ ଦୂରତାରୁ ବର୍ଷାର ସେ ମୁକୁଳା କେଶରେ

ରଚାଯାଇପାରେ ଆଉ ଏକ ମହାଭାରତ |

ନିର୍ମଳ ଆକାଶେ ବି ଅଦିନରେ

ମେଘ ଘୋଟି

ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରେ

ପ୍ରଳୟକାରୀ ସୁନାମିକୁ |

ପରିଶେଷରେ

ଚିରଦିନ ପାଇଁ କାରାଗାରେ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରେ

ରଚଯାଇଥିବା ସେ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କବିତା |