ବେଶ୍ୟାର କାହାଣୀ

ହଁ ମୁଁ ବେଶ୍ୟା

ପୁରୁଷର କାମନାର ଜ୍ୱାଳାକୁ

ନିଜ ଶରୀରରେ ସମାଧି ଦେଇ,

ସମାଜ ଆଗରେ ପାଲଟି ଯାଇଛି ଏକ ବେଶ୍ୟା |

ଜାଣେ

ମୋର ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଠିକଣା ନାହିଁ,

ରାତି ପାହିଗଲେ

ଠିକଣା ବଦଳି ଯାଏ

ଆଉ ବଦଳାଏ ପୁରୁଷଙ୍କୁ

ଦେହର ପୋଷାକ ଭଳି |

ତଥାପି ବି କେବେ ହାର ମାନିନି

ହାତ ପତେଇନି ଗଣ୍ଡିଏ ଖାଇ ଖଣ୍ଡିଏ ପିନ୍ଧିବାକୁ 

ଏ ରାକ୍ଷସ ରକ୍ତ ମାଂସ ଲୋଭି ସମାଜ ଆଗରେ |

ଅର୍ଥର ପଟି ସ୍ୱାର୍ଥର ଚକ୍ଷୁରେ ବାନ୍ଧି

ଜଳୁଥିବା ଦେହର ଜ୍ୱାଳାକୁ ମେଣ୍ଟାଇଲା ପରେ

କେବେ ବି ପ୍ରତିବାଦ କରିନି

ଇଜ୍ଜତର ଖଣ୍ଡିଏ ଶାଢ଼ୀ ପାଇଁ |

ଖୋଜିନି ଶାରୀରିକ ପୀଡ଼ାକୁ

କାହା କାନ୍ଧରେ ମୁଣ୍ଡ ରଖି

ଆଖିର ଲୁହ ଭାବରେ ନିଗାଡ଼ିବାକୁ |

କି କେବେ ବି ଅଭିଯୋଗ କରିନି 

ଛିନ୍ନ ହୋଇଥିବା ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁକୁ ଏକତ୍ରିତ କରି

ମଥାର ସିନ୍ଦୁର ଭାବେ ପିନ୍ଧିବାକୁ |

ତଥାପି ସମାଜ ମୋତେ ଦେଖେ

ଭିନ୍ନ ଏକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀରେ

ସବୁକିଛି ନୀରବରେ ସହିଯାଏ

ଦିନର ଅନ୍ଧକାର ଭିତରେ |