ମୃତ୍ୟୁର କୋଳରେ-୨

ଦେଖି ନବଘନ ଉଦ୍ଭାସୁ ଚୈତନ୍ୟ

    ନିର୍ବିକଳ୍ପ ରୂପରେଖ

ଜାଗି ଉଠୁ ମନେ  ବିରାଟ ସ୍ୱରୂପ

    ବିଶ୍ଵରୂପ ଜଗନ୍ନାଥ ।

ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ରକେ  ଅଟଇ ମଣିଷ

    କଣିକାଏ କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରାଣ

ମରତ ଲୋକରେ  ଜନମ ଲଭିଣ

    ଲଭଇ ନିଶ୍ଚେ ମରଣ ।

ଧନ ଦଉଲତ   ଅରଜେ ସମ୍ପତ୍ତି

   କହେ ସବୁ ମୋର ମୋର

ପଦ ଓ ପଦବୀ  କ୍ଷମତା ନିଶାରେ

    ହୁଅଇ କେତେ ପାଗଳ ।

ନିଜକୁ ମଣଇ   ଇନ୍ଦ୍ର ଚନ୍ଦ୍ର ସମ

    ପ୍ରଭୁତ କ୍ଷମତାଶାଳୀ

ବୃଥା ଅହଂକାର  ହିଂସା ଅଭିମାନେ

   ମନେ ମନେ ଉଠେ ଫୁଲି ।

ଅସାର ସଂସାର  ଅଳୀକ ଜୀବନ

    ଜଳର ବୁଦବୁଦ ପ୍ରାୟ

ରହିବନି ସଦା  ଯିବ ସେ ଉଭେଇ

   ବୃଥା ମିଛ ମାୟା ମୋହ ।

ହେଉ ପରିପୃକ୍ତ   ରସ ଘନୀଭୂତ

     ଅମୃତର ନୀଳ କଣ

ସଞ୍ଚରୁ ଜୀବନେ  ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର

     ମଙ୍ଗଳ ସତ୍ୟ ସୁଗୁଣ ।

ସୁନୀଳ ଆକାଶ  ନୀଳ ପାରାବାର

    ନୀଳ ନୀଳିମା ନିରେଖି

ପ୍ରତିଟି ଜୀବନ   ହେଉ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

    କୃପା କର ଚକା ଆଖି ।

  ------