ସ୍ଵାଗତଂ

ନୀଳ ନୀଳାମ୍ବୁ ତୀରେ, ମନେ ପଡେ

ସିନ୍ଧୁ ତରଙ୍ଗରେ ମଜ୍ଜି

ଅନୁଭବେ ଭାସୁ ଥାଏ ,

ଚାରୁ ବସନ୍ତ କୋଳେ ଧିର ସମୀର

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାମୟ ରଜନୀର ବିଜନ ବେଳା

ଅତି ନିକଟରୁ ଚହଟାଇ ଦେଉଛି 

କୁସୁମ କୁଞ୍ଜର ବାସ୍ନା ,

ଚନ୍ଦ୍ରିିିିକା ସୁନ୍ଦରୀକୁ ପାଇ ଉଲ୍ଲସିତ ଚକୋଈ

ଶିଶିର ସ୍ନାନରେ ମେଦିନୀ ମନୋହର,

ଏଇ ସୁନ୍ଦର ମୁହୂର୍ତ୍ତେ 

ଭାରି ମନେ ପଡ

ବିଷ୍ଣୁପଦ ପ୍ରଦେଶରେ ଚେନାଏଁ ମାଟି

ମିଳନ୍ତା କି , ଆମ ପାଇଁ ଘରଟିିଏ ତୋଳନ୍ତି ।

ସାଉଁଟା ଅତୀତରୁ କିଛି ସ୍ମୃତି

ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ଲେଉଟାଇବାରେ ଯେଉଁ

ଆନନ୍ଦ ତାହା ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ,

ଏକାକୀ କିଛି ସମୟ ଅତିବାହିତ ପରେ

ସନ୍ଦେହ କାହିଁକି ଉଙ୍କି ମାରେ ?

ଆଉ କ'ଣ ସତରେ ଦେଖା ହେବନି ?

ମୁଁ କ'ଣ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ବିହାୟସର ନକ୍ଷତ୍ର ପୁଞ୍ଜ

ପରି ଜ୍ୟୋତି ହରାଇଛି ?

ତୁମେ ତ ଅଫେରା ବାଟୋଇ ନୁହଁ

ନିଶ୍ଚୟ ବାହୁଡିବ '

ମୋର ଛୋଟ କୁଲାୟକୁ

ବସନ୍ତରାଜରେ ପରଭୃୃତ ସ୍ତୁତି ପାଠରେ

ସ୍ଵାଗତ କରିବ ........