ମନେ ପଡେ ସାଥି

ମନେ ପଡେ ସାଥି ସେଦିନର ସ୍ମୃତି

ଶିହରି ଉଠେ ମୋ ତନୁ

ଫଗୁଣ ସଞ୍ଜରେ ନିରୋଳା ଜାଗାରେ

ସାକ୍ଷୀ ଥିଲା ତଟ ରେଣୁ ।

ତୁମେ ଚୁପଚାପ୍ ମୁଁ ବି ଚୁପଚାପ୍

ବସିଥିଲେ ହାତ ଛନ୍ଦି

ପ୍ରେମର ଅକୁହା ଅମୃତ ବର୍ଷାରେ

ଭିଜୁଥିଲେ ହୋଇ ବନ୍ଦୀ ।

ନୀରବତା ଭଙ୍ଗ ହେଉଥିଲା ଖାଲି

ପବନର ପରଶରେ

ହୃଦୟର କଥା ଆଖି କହୁଥିଲା

ମିଠା ମିଠା ଇସାରାରେ ।

ସପନର ଢେଉ ଖେଲିଉଠୁଥିଲା

ଦୁଇ ମନ ସାଗରରେ

ପ୍ରୀତି ବାଲିଘର ଗଢିବାକୁ ଆଶା

ଚାହୁଁଥିଲେ ଅଦୃଶ୍ୟରେ ।

ପ୍ରେମରେ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ଜୀବନ

ଖୁସି ଥିଲା କିଛି କ୍ଷଣ

ଆଜିବି ଅଭୂଲା ହୋଇ ରହିଅଛି

ଝୁରିହୁଏ ଏଇ ମନ ।